Sohbet Tadında Şalanj #9

Sekiz.

9) Bugün olduğunuz insanı şekillendiren, çocukluğunuza ait şey nedir?
Yani bu hikayeyi eski takipçilerim bilirler. Ama anlatacağım arsızca. Müzik bugün hayatımın tam ortasındaysa bunu Joan Baez'in bir şarkısına borçluyum. Kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum. Fakat muhtemelen ilkokul yıllarıdır. Babamla bir haftasonu sabahı arabadayız. O güne kadar radyoda pop müzik dinleyen, evde ise ebeveynlerin dinlediği başka şarkılarla kendince bir müzik zevki oturtan minik ben, o gün "müzik"le tanıştım. Babam bir kaset taktı. House of the Rising Sun çalıyordu ve inanın daha önce dinlediklerime benzemiyordu. Ne söylediğine dair en ufak bir fikrim yoktu. Buna rağmen etkilenmiştim. Çünkü ifade vardı. O güne kadar bol basslı bol efektli şarkılar dinlerken bu şarkıda sadece "his" vardı. Gitar ve Baez. Üçüncü bir şeye yer yok. O gün sadece folk rock ile değil müzikle tanıştım. Elvis Presley girdi hayatıma. Sonra her şey değişti. Aradan kaç yıl geçti? 20? 25? Bir yaz günü o şarkıyı kendisinden canlı canlı dinledim. Büyüleyici bir andı. Çember tamamlanmıştı. O ufak tefek kadın elinde gitarıyla sahnede okurken ben de o güne kadar müziğe dair geçirdiğim yılları düşündüm. Dedikleri gibi tam film şeridi gibi geçiverdi gözümün önünden. İzlediğim konserler. Dinlediğim albümler. Beslediğim hayranlıklar. Şarkı bittiğinde "iyi ki yapmışım" dedim. Herbiri için. House of the Rising Sun rock tarihi için hiç şüphesiz önemli bir şarkı ve muhtemelen bilmeyen yoktur. Ama işte böyle dostlar. Benim için anlamı farklı. O ilk kıvılcımı çaktı. Bugün buradayız. Ne mutlu ki şarkıyı Eric Burdon'un sesinden de dinledim dünya gözüyle.