Bir Güzel Rüya

Geçen sabah yatağımdan çıkmak istemedim. Çünkü uzun zamandan sonra resmen uzun metraj film tadında, uzun, tatlı bir rüya görüyordum. Yaklaşık iki senedir rüya görmüyorum. Görüyorsam bile unutuyor olmam lazım. Sabah kalktığımda hiçbir şey olmamış gibi hissediyorum. Birkaç aydır ufak rüyalar görmeye başladım. Bir kısmını hatırlıyorum, bir kısmını unutuyorum. Ama gördüğümü anımsayabiliyorum.

Bahsettiğim rüya ise gerçekten çok hoştu. Bir an öldüğümü zannettim; çünkü hayatıma bu güne dek giren neredeyse bütün arkadaşlarımı peşpeşe gördüm (gönül koyduklarım haricinde). Film şeridi gibi. Hepsiyle yaşanmadık yeni anılar üretiyorduk. Beşer onar saniyelik. Kimiyle alışverişe çıkmışız, kimiyle kafedeyiz. Ve herkes mutluydu. Görüştüklerim, görüşmediklerim herkes. Uyanmak istemedim; çünkü çok mutluydum. Bir yandan vücudumu uyandırıp hayatta olup olmadığımdan emin olmak istiyordum, bir yandansa rüya hiç bitmesin.

Elbette her şeyin bir sonu var. Yataktan kalktım. Ufak bir başdönmesi ile. Yaşadığım bu zamanda yolculuk iyi gelmemiş olacak. Sonra yeni güne karıştım...

Rüyaları seviyorum. Çünkü özgürüz. Fakat dediğim gibi son yıllarda neredeyse hiç görmüyorum. Belki hayalgücümü yitiriyorumdur. Belki yaşlanıyorumdur. Bilmiyorum. Hiç değilse arada böyle uzun ve yoğun rüyalar görebileyim isterim. Bu kadarcık mutluluğu çok görmeyin sevgili bilinçaltım.

 

 

OnBuy'daki bir habere göre en mutlu müzik dinleyicileri metalciler ve caz dinleyicileri olurken en mutsuzları ise punk ve rap dinleyenlermiş (buradan). Yorumsuz.