Zeki Müren Mevzusu

Gündemde olan şeyleri fazla yazmıyorum; ama bu kısmen bir müzik haberi olduğu için incelemeye değer buluyorum. Özdemir Erdoğan, hepimizin tanıdığı bir sanatçı. Yılların sanatçısı ve sanatçı yönüne dair herhangi bir olumlu olumsuz eleştirim olmayacak. Fakat kendisinin şu son tartışmalı röportajında (tık) söyledikleri beni rahatsız etti. Ölmüş birinin arkasından konuşmak gibi yanlış bir eylemde bulunması bir yana, meslektaşını eleştirirken o insanın doğrudan cinsel yönelimini hedef alması beni dehşete düşürdü. Zeki Müren'in müzisyenliğini eleştir, sahnesini eleştir; ama özel yaşamına dair eleştiri getirmek de neymiş?

2021 yılındayız. Ama hala insanların cinsiyetleri, cinsel yönelimleri üzerinden tartışmalar içindeyiz. Aklım almıyor. Bize ne, size ne? Herkes kendi yaşamından sorumludur. Benim bedenimden sadece ben sorumluyum. Bir diğer kişi de sadece kendisininkinden. Yani şunları söylemek bile utandırıyor beni. Tespitler felaket: "Bakın mesela Bülent Ersoy, çok daha namuslu, çünkü o kadın oldu. Yani erkek çocuklara kötü örnek olmadı....ama Zeki Müren kötü bir rol modeldi. Aklı başında olan herkes böyle düşünür."

İnanılır gibi değil. Kötü rol model ne demek? Yediden yetmişe herkesin sevgisini kazanmış, bugün dahi kendisi için sergiler düzenlenen, kitaplar yazılan, belgeseller çekilen birinden bahsediyoruz. Evi müzeye çevrildi, hepimiz gittik ziyaret ettik. Hüzünlendik. Olacak şey değil yahu. Hem bu "model" lafına da ifrit oluyorum. Türlü türlü sanatçıyı, yapıtlarından ötürü seviyoruz. Ama her birinin yaşam tarzını, giyimini, görüşlerini hayatımızda uyguladığımız anlamına mı geliyor? Knut Hamsun okumak bizi faşist mi yapar? Kaldı ki burada mevzu cinsel yönelim. Üçüncü bir kişiye bakıp "özenilecek" bir hadise değil. Siz hiç birine özenerek düzcinsel olan duydunuz mu peki?

Hem o kadar eminim ki, yarın bir gün, gecinden versin ama Bülent Hanım ölse, kesin onun da arkadasından böyle kötü sözler edecekler. Bugün kendisi hayatta ve sapasağlam güçlü duruşu sebebiyle seslerini çıkaramıyorlar (Zeki Bey de yaşarken gıkını çıkaramazlardı). Ama o gün gelirse yine ben kendisini savunurum; çünkü Özdemir Bey'in dahi hak verdiği gibi, Bülent Hanım öylesi bir dönemde aslanlar gibi değişim geçirdi. Korkunç manasız yasaklamalara maruz kaldı. Ama pes etmedi. Bugün kendisiyle hayvan hakları üstünden ayrı düşsek de, günümüz LGBT meselelerinde güçlü bir ses çıkarmasa da, o günlerde gösterdiği direnç ve daha önemlisi büyük sanatçılığından dolayı her zaman saygımız sonsuz. Geceleri en çok dinlediğim sanatçıların başında gelir. Çünkü bu ülkeden sadece bir tane Bülent Ersoy geçti. Bir tane Zeki Müren geçti. Bu insanlar şarkılarıyla milyonlarca insanın kalplerine girdiler ve yer edindiler. Ölümsüzdürler. Eleştirecekseniz, müzik üstünden eleştirin ki böylesi devasa isimleri eleştirmeden de biraz oturup düşünmesi lazım insanın, ben ne yaptım onların yapamadığı diye.

İnsanları rahat bırakın artık, lütfen. Herkesin bir hayat şansı var bu dünyada. Bu rengarenk dünyada herkese yer var. Nefret ve kötü duygulara yer yok. Herkes herkesi sevmek zorunda değil. Ama incitmenin de anlamı yok. Zeki Bey gibi ince ruhlu, dinleyicisini önemseyen, kelimelerini seçen birinin ardından böyle eleştiriler yapılması bir müziksever ve sıradan bir insan olarak beni üzüyor.

Dinlersiniz, dinlemezsiniz. Beğenirsiniz, beğenmezsiniz. Zeki Müren, Cumhuriyet döneminin en geniş kitlelerce sevilen sahne insanıydı. Hala da öyledir. Bu gerçeği ne ben değiştirebilirim, ne de bir meslektaşı. Elvis Presley'i de zamanında çok eleştirdiler. Ama kendisi hala Amerika'nın en çok sevilen sahne insanıdır. Johnny Hallyday öldü, bütün Paris sokaklara döküldü. Çünkü böylesi isimler sadece birer "yıldız" değiller, aynı zamanda "galaksi"dir.

Kalp kırmak istemem ama o eleştiren beyefendinin bütün külliyatını dinlemişimdir, Zeki Bey'in şu yorumundaki tutkuyu ve gücü bulamamışımdır. Tek bir şarkısı bile kafi.