Gli

Gli öldü. Yıllarca Ayasofya'ya girip çıktım, bir türlü denk gelmedim. Tanışmak isterdim. Patisiyle tokalaşmak. Kısmet değilmiş. Her kedinin ölümü beni etkiliyor. Her seferinde. Senelerdir sokakta kaç kedim oldu. Her birinin ölümünde ayrı ayrı üzüldüm. Hiçbiriyle vedalaşmam daha kolay olmadı. Elbette hayvanların tamamı için üzülüyorum ama kedilere karşı kuşusuz ayrı bir sevgi besliyorum.

Çocukken de böyleydim ben. Köpekleri uzaktan sevip kedileri koynuma alırdım. Haliyle böylesi kayıplar her defasında tarifsiz bir şekilde üzüyor. Tanışmamız da önemli değil. Sonuçta içinde nefes taşıyan bir can her biri. Yol kenarında gördüğüm bir kedi ölüsü de canımı yakıyor pekala. O kısacık hayatlarına neler sığdırdıklarını düşünmeye çalışıyorum.

Umarım kedilerin ve diğer hayvanların olduğu bir cennet vardır. Hayvanlar yoksa, hiç olmasın. Hayvansız bir sonsuz hayatı kim ister? Toprakta çürümeyi yeğlerim.