Dümdüz

Acaba siz de Dünya Güzellerim programını özleyenlerden misiniz?

İyi bayramlar. Küçükleri gözlerinden, büyükleri reverans yaparak ellerinden öper (ama başıma koymazken) akranlarımla da çak beşlik yapıyorum. Güzel günler hepimizin olsun.

Dümdüz bir adamım. Beni mutlu etmek çok kolaydır. Mesela şu salgın olmasa ve rahat rahat göğsümüzü gere gere sokaklarda dolaşabilsek, beni mutlu edebilmenin yollarından biri elime dondurma tutuşturmak olurdu. Gerçekten en zayıf noktam. Dün tartışalım, yarın bir kutu dondurmayla gelseniz olanları unuturum. Öyle bir şuursuzluk. Bunu laf olsun diye söylemiyorum. Beni tanıyanları şurada sorguya çeksek, onaylarlar.

Közde mısır da severim. Evde alıp haşlıyorum fakat aynı tadı vermiyor maalesef. Basit zevklerin insanıyım, ne yaparsınız. 

Misal, en sevdiğim animasyon serisi Regular Show'un yapımcısı, yeni dizisi ile tekrardan aramıza döndü. Close Enough. Aman bir mutluyum bir mutluyum. Tam bayram. Yayınlanan tüm bölümleri seyrettim. Gayet olmuş. Ha, önceki dizinin muazzam lezzeti henüz yakalanmamış ama umut vadediyor. İkinci sezonda eminim o damak tadına varılır. Biraz fazla bel altı çalışılmış, bu kısmını sevmedim. Ama yine ufak göndermelerle izlettiriyor. Hem çocukları (Mordecai ve Rigby) çok özledim. İyi oluyor göndermeler. Umarım devamı gelir.

Konu biraz alışılagelen bir mevzu. Orta yaşlarına yaklaşan ama ergenliğini atlatamamış bir baba ve stresten muzdarip bir annenin, haylaz çocuklarıyla hayatta kalma çabaları. Dizinin yapımcısı geçenlerde bir oyun videosuna katılmış. Orada da dikkat çektiği gibi, Regular Show, yirmilerini yaşayan gençleri anlatırken bu dizi aslında bir nevi onun devamı olup, otuzları anlatmakta. Regular Show'daki karakterler bu dizide olmasa da dediği gibi bir nevi devamlılık hissediliyor. Mordecai'ın yerini evin babası Josh almış. İkisi de video oyunlarına düşkün, şakacı ama bir şekilde hayalleri yarım kalan büyüyememiş gençler. Önceki dizinin öfkeli patronu Benson, yerini gergin eş Emily'e bırakmış. Exorcist filmindeki çocuk gibi duvarlarda yürüyen kızları Candice de Kas Adam'ı hatırlatıyor. Bir şekilde bu iki diziyle eşzamanlı yaşlandığım düşünülürse çok daha sıkı bir bağ kuruluyor aramda. Kırklarımı da bir Quintel dizisiyle geçirmek dileğiyle.

Bunu okumaktan sıkılmış olabilirsiniz ama konserleri delicesine özledim. Öyle böyle değil arkadaşlar. Bir canlı gitar sesi duymak için neler vermezdim. Ha, kendi evimde de gitar çalıyorum ama aynı şey değil (ben yukarıdaki diziye göre "VIP" -yani ihtiyar biri- olduğum için elektrik gitar kullanmıyorum). Özgürlüğümüze kavuşalım, ilk iş konsere gideceğim. Kim çıkarsa çıksın sahneye.

Bazı şarkılar, albümler zamanla kıymete biniyor. Veya o büyülü anı ilk oturuşta yakalayamıyorsunuz. Aslında çoğu şarkı veya albüm belli başlı anlar ve ruh halleri için yazılıyor. Pet Shop Boys'un 2019 çıkışlı Hotspot albümü de biraz öyle oldu. İlk dinleyişte yerden yere vurdum. Ve bir daha yüzüne bakmadım. Ta ki geçen haftaya kadar. Şimdi arada 1-2 şarkısını dinliyorum döndüre döndüre. Elbette grubunun en iyi albümlerinden biri sayılmaz. Hatta açık ara son dönem albümlerinin de en zayıfı. Fakat yerden yere vurulmayı hak etmiyor. İki tane güzelinden şarkı bırakayım. Biri bu albümden (ne ara kliplenmiş?), biri eskilerden (bunu mutlaka öneririm).

Seneye ömrüm yeterse İstanbul'daki konserlerine gitmek istiyorum. Daha önce defalarca kaçırdım. Bir kere yakalayıp biletini aldım, o da ertelendi, olmadı. Hem 2021 turnesi en iyi şarkılarından derlenecekmiş (hits turnesi olarak lanse ediliyor fakat bilemiyorum). Ne çalarlarsa çalsınlar.

Bir de şöyle bir şey var, kalbi olan açıp dinlemesin.