Bir

Patti Smith'in harika kullandığı Instagram adresinde şu yazıyor: "hepimiz beraber hayattayız".
Çok güzel bir söz değil mi? Bilge kadın Patti Smith, yine haklı bence.
Madem bu dünyaya fırlatıldık, etten kemikten oluştuk, o zaman başka çaremiz yok.
Beraber yaşamalıyız. Beraber direnmeliyiz bu hayata.
Kadınlar olmasa erkekler olmazdı. Erkekler olmasa kadınlar olmazdı.
Sen olmasan ben olmazdım. Ben olmasam sen olmazdın.
Tepedeki bulutun bile bir önemi var yaşamımızda. Hepsi birbirinin parçası.
Bu kadar basit işte.
Bir hayat sarmalı içinde dolanıp duruyoruz. Aşık olup duruyoruz.
Erkekler kadınlara, kadınlar erkeklere, erkekler erkeklere, kadınlar kadınlara.
Sonra aşkımız taşıyor.
Ağaçlara aşık oluyoruz. Sonra akan bir suya. Bir gülüşe. Bir gözkırpmasına.
Ufacık şeylere bile aşık oluyoruz.
Hep bir aşk halinde dünyadaki yerimizi doldurmaya çabalıyoruz. Deniyoruz.
Denerken de hep aynı yollardan geçmiyor muyuz?
Aşksız olmuyor. Bulutsuz olmuyor. Erkeksiz olmuyor. Kadınsız olmuyor.
Hepimiz birbirimize karşı sorumluyuz.
Ağaçların kökleri evlerimizin temellerine dokunuyor.
Sokakta yanından geçen kişinin nefesini soluyorsunuz bir an için.
Madde, yoktan var olmuyor ve yok da edilemiyor. Sürekli dönüşüyor.
Bu kadar karmaşık ise hayat, bu kadar dallanıp budaklanıyorsa,
Neden daha çok zorlaştırıyoruz?
Sevince o kadar da zorlanmıyoruz oysa ki.
Bugüne dek hayatıma tüm iyi niyetleriyle dokunan kadınlara teşekkür ediyorum.
Umarım ben de onları yeterince sevebilmişimdir.
Her şey sevmekle başlıyor ve bitiyor. Ötesi yok.
Sevginin dışında şiddet var, savaş var, nefret var, öfke var.
Hiçbirine yer yok oysa. Hayatın tüm bunları taşıyacak kadar geniş kolları yok.
Nefretin olduğu yerde sevgi olmaz. Öfkenin olduğu yerde anlayış olmaz.
Sevin gitsin. Bir ağacı, bir sincabı, bir kahveçekirdeğini.
Gerisi gelir.
Kadınları sevin. Erkekleri sevin. Çünkü hayat bazen çok kısa.