Bir Hediye

Geçenlerde bir arkadaşa hediye verdim. İçimden geldi. Ne kadar mutlu oldu anlatamam. O kadar sevindi ki, o sevinci bana geçti bakışlarından. Gerçekten uzun zamandır bu kadar içten bir sevinç görmemiştim. Çok mutlu oldum. Hediye denen şey de aslında bu değil miydi? Tarafları mutlu eden bir "şey". Hem aldığım şeyin maddi değeri de oldukça düşük. Yirmi lira bile etmiyor. Ama nasıl bir sevinç. Günlerdir gözümün önünde o sahne. Keşke bütün ilişkiler bu kadar gerçekçi olsa. Bu yaşıma kadar bu kadar güzel sevinen bir "hediye alınan taraf" görmedim. Ya bunca yıl hep yanlış şeyler aldım (pek sanmıyorum), ya da insanların beklentileri çok farklıydı. Bilmiyorum. Beni çok mutlu etti bu olay. Üzerine konuşulacak bir şey bile olmamasına rağmen yazmak istedim.

Bazı insanlar böyle. Ufacık bir şey için dahi mahcup oluveriyorlar, kızarıyorlar. Bazıları da var ki "neden daha büyüğü, daha iyisi yoktu" diye hayıflanıyor. Ufak şeylerden mutlu olmak her zaman daha güzel bir şey. Kim ne derse desin. O tebessüm de benim için bir hediye oldu. Mesela.

Pink'in çoğu şarkısını seviyorum ama son yıllarda çıkardığı en en iyi şey buydu bence. Dinlerken kalbim fazlaca kırılıyor olsa da döndürmekten vazgeçemiyorum. Bir kere başladı mı saatlerce dinliyorum (ah o sözler.. ah o müzik...).

"..Bizler roketleriz, yıldızlara doğru hedeflenen

Bizler milyarlarca güzel kalbiz.

...Bizler çözülmesi gereken sorunlarız

Bizler sevilmeye muhtaç çocuklarız."