Ders

Galiba hayatın en güzel tarafı hem ders vermesi hem de dersin kendisi olması. Her yeni günde ders alıyoruz bir şeylerden. Ömür boyu öğrencilik. Son zamanlarda (daha belirgin olursam son altı ayda diyelim) öğrendiğim en büyük ders şu oldu: "sakın hiçkimseye yakanı kaptırma; en sevdiğin bile olsa". Çünkü insanlar sömürmek üstüne programlanmış canlılar. Ben de öyleyimdir eminim. Kendimi başka bir pozisyona oturtacak değilim. Çok sevdiğine inandığın, kıymet verdiğin, uğruna fedakarlık yaptığın insanların bile bir yerden sonra kendini dokunulmaz ilan ettiğine şahit oldum. Ne demek istiyorum yani? O eşik bir defa aşıldı ise, bundan sonra asla geri dönemiyorsunuz.

O güne kadar iyi kötü karşılıklı bir alış veriş hali olan ilişkiniz tek taraflı bir veriş haline evriliyor ve karşı taraf sadece egosunun beslenmesini bekliyor. Beslemez de, aksine onu dostça bile olsa eleştirseniz bu saatten sonra vereceği tepkiler de sert oluyor. Çünkü o kendi gözünde "olmuş" birisi o ilişkinin içinde. Ya esip gürlüyor, ya da tam aksine alınıp küsüyor. Orta yol diye bir şey kalmıyor artık. Eskiden gülüp geçeceğiniz veya en kötü tartışacağınız bir kriz anı, yerini ya yıkıma bırakıyor ya da kırılma haline.

Aile ilişkilerinde de bunu gözlemiyorum. Fazlaca değer verip ona kendinizi adadığınızda bir yerden sonra kutsallaştırıyorsunuz onu ve o da bunu farkederek veya etmeyerek bu durumu aleyhinize çeviriyor. Pişman ediyor sevdiğinize. Emek verdiğinize. Kulağa hoş gelmiyor belki ama bireyin kendisinden başka hiçkimseye haddinden fazla değer vermemesi gerektiğine inanıyorum artık. Fazla içli dışlı olmamalı. Çünkü işin sonu sömürüde bitiyor. Ya buna katlanıp kendinizi yıpratırsınız ya da en ufak bir eleştiride, farklı bir düşüncede yıkımı göze alırsınız. Ne ilginç ki yapım gereği her şeyi pat diye söyleyen biriyim. Fırtınadan korkmam. Güneşin varlığını da, bulutun varlığını da söylerim. Bana da yine söylenmesini beklerim.

Kafamın ve kalbimin içindeki düşüncenin ne kadarını yansıtabildim bu yazıya pek emin olamadım. Ama varsa anlayan buradayım desin. Bireycilik (bencillik değil) önemli bir hayatı savunma silahı.