Teşekkür Yazısı, Cohen ve Diğerleri

Sağlık en önemli şey. Bir kere daha anladım. Kısa bir süre içinde o kadar çok filmim çekildi ki film festivallerine gönderseniz seçki hazırlanırdı. Şans benim yüzüme güldü, hekimin öngörüsünden önce iyileştim. Çok şükür. Artık akşamları ağrı kesici almak zorunda değilim. Mutluyum. Ve burada bana geçmiş olsun dileyen herkese de teşekkürler. Fatoş, Sibel (blogunu kapatacakmış buna üzüldüm), Denize Bakan Ev, Drifter, Sea Views, Feta'nın Serüveni ve Uzmanamator. Kötü günleri geride bıraktığımız için eski yazıları sildim. Kötü anılar çöpe.

Bu arada tabii fazla müzik de dinleyemedim. Fakat Leonard Cohen'in yeni albümünün çıkacağını biliyordum. Ona bir parantez açalım. Albümü birkaç kere dinledim. Thanks for the Dance, yarım veya yayınlanmamış şarkılardan oluşan eğreti bir albüm değil. Şairin ölmeden önce evinde sesiyle iki saat süresince kaydettiği kayıtların (son şiirlerinden bazıları imiş) onun ölümünün ardından üzerine çalgıların çalınarak eklendiği eklektik bir çalışma. Büyük Cohen, dünyaya veda ederken bile müthiş dizeler yazmayı ve seslendirmeyi başarmış. Bazı yerlerde düşündürüyor bazı yerlerde ise kalpleri sızlatıyor. Mesela albümün açılışını yapan Happens to the Heart muazzam bir şey. Defalarca dinledim. Deldi geçti kalbimi. Harika bir düzenleme oturtmuşlar üstüne. Şimdilik favorim.

 "Elbette inanılmaz bir çifti oynadık, 

Ama asla rolümü sevmedim

Sevimli değildi, zekice değildi,

Peki kalbe ne olacak?

 
Yine Thanks for the Dance de çok iyi bir şarkı. Yaşamın sonuna ve vedalaşmaya dair güzel bir alegori. Ona yakışan dizeler. Zaten hayatlarımız bir danstan ibaret değil mi?

"Dans için teşekkür ederim.

Cehennem gibiydi, kabartılıydı, eğlenceliydi,

Tüm danslar için teşekkürler.

Bir-iki-üç, bir-iki-üç..."

Albüm tanıtımı için yayınlanan ilk şarkı The Goal, çok kısa, ama hedefi on ikiden vuruyor. Zarif piyano dokunuşlarıyla başlayan şarkı, hafif hafif yükseliyor. Ve bir gençlik anısı gibi rüzgarda dağılıveriyor. Puppets, herkesin birilerinin (belki de Tanrı'nın bizzat kendisinin) kuklası olduğunu yüzümüze vuran sarsıcı bir şarkı. Happens to the Heart'tan sonraki gözdem ise The Hills. Ten New Songs dönemindeki şarkılara benzeyen bir düzenleme ile derlenen şarkı daha ilk dizede sizi alaşağı ediyor. Ve sonra şarkıya eşlik eden o koronun ruhani hissiyatı... Hasta olduğunuz bir dönemde dinlenmemesi gereken bir şarkı.

"Tepeleri aşamıyorum, sistem yara aldı.

İlaçlarla yaşıyorum, ki onlar için Tanrı'ya teşekkür ederim."

Sinek kuşu figürü Cohen külliyatyında sıkça kullanılan bir imge. Ne hazin ki, üstadın son şarkısında da geçiyor. Listen to the Hummingbird ile bizlere son sözlerini söylüyor. Muhtemelen dinlediğim en etkileyici ve naif veda şarkısı olabilir.

"Sinek kuşuna kulak verin, kanat çırpışlarını göremeyeceğiniz

Sinek kuşuna kulak verin, beni dinlemeyin.

Kelebeğe kulak verin, ömrü üç günle sınırlanan

Kelebeğe kulak verin, beni dinlemeyin..."

Sonra kendimi iyi hissettiğimden emin olduktan sonra evden çıktım. Doctor Sleep'in film uyarlaması vizyona girmiş. Uzun zamandan sonra bir filme gittim. Yalnız malnız ne farkeder. Özellikle ilk seansı seçtim ki kalabalık olmasın. Evimdeymiş gibi seyredebileyim. Filme gelirsek, ben beğendim. Sene sonu yazımda daha detaylı anlatırım. Eli yüzü düzgün bir uyarlama. Yok mu hataları? Var ve bazıları kritik. Ama seyretmenizi öneririm. Hele ki Stephen King hayranıysanız.

Necip Mahfuz'un Cebelavi Sokağı'nın Çocukları kitabını da aldım eve dönerken. Ve uyudum. Ölü gibi. Saatlerce. Sonra uyandım, yine albümü dinledim. Biraz yasemin çayı içtim. Uyudum. Uyandım. Böyle böyle toparladım. Öyleyse söz üstadımızda. Dans ve sağlık için teşekkürler..