Gündelik

Biri de çıkıp "ne uyuz oldun sen Zihin" demiyor. Koskoca yaz bitiyor, yazdığım şeylerin sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor. Konserler olmasa hele, hiç yazmayacakmışım. Ama inanın her gün masabaşına oturuyorum. Şunu yazayım diyorum siliyorum. Bu şarkı listesini yapıp ekleyeyim diyorum vazgeçiyorum. Nasıl bir dengesizlik hali vuku bulduysa. Anlatacak çok ilginç şeyler de yok aslında. Fakat en azından şu Temmuz bitmeden bir yazıcık daha.

Müjde. Hoparlörüm patladı. Manowar'a faturayı göndersem mi ki? Cidden yazın ortasında güdük kaldık valla. Belli bir ses düzeyini aşamıyorum ve basları duymak imkansız. Tamire götüreceğim ama şu sıralar param yok. Ciddi bir para akışı oldu (çıkış tabii ki). Ay sonunu zor getiriyorum resmen iki aydır. Çok israf yaptım. Normalde almayacağım ıvır kıvır şeylere para bayıldım. Neyse ki dizginledim. Ekim'e kadar oturacağım. Mutfak harici bir şeyler almak yok.

Kitaplar için de bir yol buldum. Hala yeni kitap almama sözüm baki (haha) ama arada kaçamaklar yapıyorum. Fakat hemen bir arkadaşa paketliyorum. Onunla ortak zevkimiz diye nitelendireceğim cinsten kitaplar alıyorum. Okuyup veriyorum. Hem kendisi de faydalanıyor hem de "akut kütüphane yokluğu"ndan muzdarip olan bana iyi geliyor. Bakın daha kütüphane almalıyım. Gene masraf.

Paradan yakınıyorum ama üç dört gündür Almanya'dan plak getirtme planlarındayım. Neyime ise! Kurlar biraz düştü ya, küçük bey heyecan yaptı, sahalara döndü. İki plak altmış euro. Çok dramatik değil. Fakat en berbat tarafı kargo. On beş euro. Yazık. Yurtiçindeki gibi belli bir meblaadan sonra kargo beleş olsa hiç durmaz alırdım. Zor bulunan plaklar.

Ülke masalları serisi var. Biliyorsunuzdur mutlaka. Kara Karga basmış. İbrani Masalları'yla başladım geçen. Keyifli başladı ama bir süre sonra ritmi düştü. Orta şekerli tamamlandı. Umarım bir gazla aldığım İran Masalları daha güzeldir. Mahir Ünsal Eriş'in yeni kitaplarını merak ediyorum ama henüz gidip almadım. Sarıyaz nasıl? Öbürküler'i çok gömmüşlerdi vaktiyle ama ben sevmiştim yani. Hem güldürülü hem gerilimli kitaptı (tarzını yansıtmasa da). Clive Barker'ın Hellraiser'ını yayınlıyorlarmış. İthaki'ye hala kızgın olsam da (Woolf meselesinden) Karanlık Kitaplar serisini seviyorum. Korku edebiyatıyla uğraşılmıyor genelde. Oysa ne klasikler bekliyor. Polisiye, gerilim, aşk, siyaset, tarih, felsefe hepsi çevriliyor ülkemizde. Öyle veya böyle. Ama korku edebiyatı Stephen King'den ibaret. Ben çok seviyorum. Hele ki gotik korku romanlarını. Arthur Machen ve H.P.Lovecraft gibi sayko üstadları da unutmamalı. Machen'ın bütün öyküleri çevrilmeli bence. Çünkü Machen bir çok korku yazarının da temelidir. Golem'i çevirmişler yalnız, aman dikkat.

Lana Del Rey'in dediği "yaz hüznü"nü yaşıyorum. Uzun ve açıkçası konuşma taraftarı olmadığım bir ilişki durumu. Verilen onca emeğin boşa gitmesi. Falan filan. Ayn Rand gibi hislerinden feragat etmeyi ne zaman öğrenebileceğiz? Yoksa bunlar sadece kitaplar da mı olur? Ve filmlerde? Sonunda yine herkes kırılır. Zorlamayın. İşin garip yanı, üzgün hissetmiyorum. Rahat da hissetmiyorum. Ne hissediyorum onu da bilmiyorum. Garip bir şeyler hissediyorum. İnsan bir üzülür, ne bileyim söver sayar (sövdüm de saydım da gerçi). Biriyle tartışmak aslında güzel bir şey. Çünkü en azından o kötü enerjiyi atıyorsunuz. Burada öyle bir şey olmadı. İçine kaçtı tüm sözler. Diğer cephe ne düşünüyor, bilmiyorum. Fakat bir tartışsaydık (kırıcı sözler söylenseydi bile) iyi olurdu. Böyle çok şekerli marmelat gibi olduk.