Titane, geçtiğimiz yıllarda Grave (Raw) filmiyle ünlenen, genç Fransız kadın yönetmen Julia Ducournau'nun ikinci ve Altın Palmiye ödüllü filmi. İlk filmi gibi bu filmde de body horror alttüründen devam eden Ducournau, kelimenin tam anlamıyla çuvallamış, bir çuval inciri mahvetmiş. Grave'ın da vasat bir film olduğu düşünülürse ikide sıfır yaparak benim için pek umut vaadedemeyen bir yönetmen.
Bu sene Mylene Farmer'lı jüriden nasıl oldu da büyük ödülü kazandı, anlayamıyorum. Aslında çok da şaşırdığımı söyleyemem zira "kadın gücü" temasını merkeze oturtmaya çalışan, LGBTQ+'ya kısmen selam eden, postmodern bir filmin sevilmemesi şu günlerde olacak şey değil. Ama tüm bunlar o kadar kötü ve sığ yerleştirilmiş ki, karakterin motivasyonu ne, senaryonun yazılış amacı ne bilen yok. Her şey "oluveriyor". Hı hı diyiyoruz. Filmekimi'nde izleyenlerin çoğu da hemfikir. Ortada ciddi bir "mış gibi yapan" film var. Fakat işin güzelliği şurada, ben her durumdan güzel bir şeyler çıkarmaya çalışanlardanım, dolayısıyla filmin müziklerini çok sevdiğimi belirtmeliyim.
Mesela bir yerde The Zombies'in unutulmaz She's Not There şarkısını duyunca yitip giden dikkatimi bir nebze olsun toplayabilmiştim. The Kills'ten de bir şeyler çaldı galiba. Ama beni en çok etkileyen şarkı daha önce duymadığım Future Islands imzalı Light House şarkısıydı. Bir dans sahnesinde çalan bu şarkı o kadar içime işledi o kadar o ana yakıştı ki sahne hiç bitmesin istedim. En sonunda gözümü kapattım (nasılsa film çöpten farksız). Anı yaşadım. Eve geldiğimde tüm albümlerini satın aldım. Şuan Future Islands yeni gözdem. Synthpop yapıyorlar ama post-punk ve indie'nin tuzu biberi ile. Yer yer mesela New Order, kimi zaman vokali sayesinde Iggy Pop, ama bazen de Chvrches. Rüya gibi. Tam benim istediğim o kesişim noktasındalar. Şu hayatta en sevdiğim şey neşeli duran melankolik şarkılar ve hissettirdikleri. Hem dans edip hem ağlayabileceğin şarkılar çok kıymetli değil mi dostlar?
Chvrches demişken onlara da merhaba deyiverelim. Bu yıl onları da "kadro"ma kattım. Artık böyle synthpop yapan kimseler kalmadı derken yazımın sonunda Erasure'dan yeni bir EP haberi sıkıştırayım.
İzlenen bir filmde dikkatini çeken şarkıyı yakalamak ve burada paylaşmak ne güzel! İşte bu yüzden seviyorum bu mecrayı ve bazı dostları. Light House'u dinledim. Dinlerken diğer sekmede isimlerini aradım, inceledim. Güzel işler, güzel uğraşlar! Ve teşekkür ederim:)
YanıtlaSilMutlu oldum :)) Benim de yıllardır buraları sevme (ve gitmeme) nedenim tam olarak bu. Her komşunun kendine göre bir tarzı ve aktaracağı içeriği var. Çoğu biricik ve bazılarından gerçekten çok fazla şey öğreniyorum. Mesela sizin ressamlar serisi ;)
Silselam geldik yine kürkçü dükkanına :) titane fena değildi ama bence de kesinlikle cannes ödülü alacak kadar iyi değildi en iyi kadın oyuncu ödülü alan The Worst Person in the World izleyebildin mi peki ? yönetmeni joachim trier 31 agust ve reprise filmlerini çok beğenmiştim bu yüzden bu filmini de oldukça merakla bekliyorum :)
YanıtlaSilMailde Mariposa'yı görünce heyecanlandım :) Hoşgeldin. Ne iyi ettin.
Silİzlemedim fakat sevdiğim takip ettiğim bir yazar geçenlerde seyredip çok beğendi. Şimdi senin referansın da eklendi. Meraklandım. Dahası yönetmenin Louder than Bombs'unu izlemiş ve çok etkilenmiştim. Vizyonda duruyorsa bir gideyim :))