Yaramazlık

Söz verdiğim listelerden bazılarını az çok hazırladım; ama yoğun bir dönemde paylaşacağım. Keza Billie Eilish'in Happier Than Ever incelemesi de hazırda. Şimdi paylaşsam muhtemelen arada kaynayacak. Dolayısıyla zaman doldurma adına son günlerde neler yaptığımdan bahsedeyim (sanki çok önemli ve marjinal şeyler yapmışım gibi oldu bu giriş).

Marjinal sayılmaz ama kendim için "yenilikçi" bir adım attım. 1.5 seneden fazla bir sürenin ardından tiyatroya gittim. Hem de birkaç tanesine birden. Hazır Ankara'ya soğuklar inmemişken bu açıkhava etkinliklerinden olabilecek en iyi verimi almaya çalıştım. Bilime güvenerek evden çıktım. Kanımdaki antikorlara "safları sıkı tutun" dedim. Beni koruyacaklarını söylediler.

Güzel zamanlar geçirdim. Oyunlar fazla iyi sayılmazdı ama ne yalan söyleyeyim hem sahnede izlediğim oyuncular iyiydi hem de aradan geçen zamanın ardından "alkış" sesini bile özlemişim. "Aa şimdi alkışlanıyordu değil mi" şaşkınlığı bile yaşadım. Sudan çıkmış balık gibiydim. İkide bir maskemi düzelttim. Kolonya fıslattım.

Sonra yine iki senedir hiç yürümediğim kadar yol yürüdüm. Havanın serinliğini fırsat bilerek. Ama kulaklık takmadan. Normalde bakkala bile kulaklıkla giderim. Fakat bu defa şehri duymak istedim. Bol bol bünyeme insan depoladım. Plakçıma uğradım. İyi gördüm. Kuğulu Park'ta dolaştım. Kuşların selamı var. Soğuk olmayan sulardan aldım. Çünkü bir dedeyim. Biraz alışveriş yaptım. İndirimden tshirtler aldım; sanki hiç tshirt'üm yokmuş gibi davrandım. Turuncu minnoş bir bere buldum. Kışın belki takarım. Ama Gumball'lu beremi vazgeçemiyorum.

Güvenlik'te dolaştım. Çok değişmiş. Eski canlılığını bulamadım. Ayrancı bıraktığım gibi. Ankara sıkıcı ve gri bir şehir olabilir ama ilginç bir cazibesi de var gibi. Onu yürüyerek arşınlamak biraz keyifli. Biraz, çünkü daha keyifli şehirler de var. Ama yine de seviliyor.

One Tower'a gittim. Allah'ım çok uzak değil mi orası? Fakat çok da seviyorum. İnsan popülasyonu daima az. Ferahça gezdim. Ayakkabıların pahalılığına şaşırdım. "İndirim de yaparız" dediler, gülümsedim, ama maskemin ardını göremedi sempatik satış temsilcisi. Arkadaş'ı gezdim. 2019'dan beri ayak basmıyordum. Yerinde durmasına sevindim. Çok. Kitaplara baktım. Gözüme çarpsaydı Doğum Lekesi Gibi Bir Gülümseme kitabını alacaktım, çarpmadı. Sormaya üşendim. Bulamamam benim hatammış gibi hissettim. Yabancı kitaplara baktım. "Öro" hesabı yapmaktan beynimin sigortalarını yaktım. Her bir reyonda diline özel küfür savurdum. Fuck! Putain! Ama kitapların suçu ne? Céline'in güzel bir baskısını buldum. Almadım ama almaya çok yaklaştım. Rusça ve İspanyolca kitaplarla bakıştık, birbirimizi anlayamadık.

Son zamanlarda piercing yaptırma arzusu içindeyim. Ama nasıl olacak... Kaşa yapılanları çok seviyorum. Fakat vücut bütünlüğümü bozacak korkusu ağır basıyor. Yine de dövmeye göre çok daha sıcağım. Netflix'te yayınlanan Explained dizisinin dövme bölümünü izledikten sonra soğudum. Bana göre değilmiş. Biz yine kaşımızı gözümüzü deldirmenin yollarına bakalım. Herhalde yakışır?

Placebo iyi ki döndü. Ne kadar mutlu ettiler beni bilemezsiniz. Sabah akşam dinliyorum. Yeni şarkıyı, eskileri. Bilmiyorum başka o kadar sevdiğim hangi müzik grubu vardır... Ev gibi hissettiriyor.