5 Günde Müzik Meydan Okuması - 1

Şu kapanma süreci öncesinde, bir aylık uzun soluklu "müzik challenge"ı işine girişmeyi düşünüp son anda vazgeçmiştim. Sadece C. de "zalımsın Zihin" diyerek eleştirisini getirmişti. Haklıydı. Ne o öyle müzik etkinliği yapacağım diyip kaçmak. Bana yakışıyor mu? Haliyle tekrardan etkinliğe dönüyoruz. Ama bir farkla, süremiz azaldığı için, beş günlük şipşak bir etkinlik olsun diyorum. Soru setim aynı. Yirmi tanesini seçiyorum içinden. Her güne dört şarkı desek.. Haftayı tamamlarız.

Madem öyle, seçtiğim soruları çevireyim ve ilk şarkılarla cevaplayayım. Dileyen herkes katılabilir.

1) Başlığında renk geçen sevdiğin bir şarkı.
Kendisinin bir çok şarkısında kalbimi bırakmışlığım vardır; ama Chris Isaak'in en "kalpçalan" şarkısı benim için Blue Hotel'dir. Bayık, yaz mahmuru, aşk yorgunu bir melodi. David Lynch filmi gibi ıssız. Şaka maka Isaak'i hiç canlı izleyemedik. Yanarım yanarım buna yanarım. Var bir hayalimiz. Radyo programcısı olsam her yaz gecesini bu şarkıyla tamamlardım.

"Hüzünlü otel. Yalnız bir otobanda.
Hüzünlü otel. Hayat bir yere ilerlemiyor.
Yalnız başıma bekliyorum.
Her yalnız gecede."

2) Başlığında rakam bulunan bir şarkı.
Yerinizi alın. Sıkı bir şarkı. Geçen sene Stefan Olsdal, çatı katından bir kare paylaşarak "yeni albümü kaydetmek için kapandık" dediğinden ve grubun menajeri yeni albümü tanımlarken "mütiş" ifadesini kullandığından beri yeni Placebo albümüne dair bir şeyler duymamıştık. Nihayet 2 Mayıs günü (The Bitter End'ciler el etsin), Placebo, resmi kanallarından müjdeyi verdi: sekizinci albüm yayınlanmaya hazırmış. Albüme dair bildiklerimiz şimdilik bu kadar ama sekiz senelik bu ara boyunca Molko, sürekli bir sonraki albümünün "kariyer bitirici" derecede farklı olacağından bahsetti. En son çıkardıkları Loud Like Love, birçok hayranı tarafından aforoz edilmişti. Oysa ben resmen bayılmıştım. Elektronik öğelerin önplana çıkarıldığı ve duygu yükünün epey hissedilir olduğu bir albümdü. Muhtelemen bu albüm de yine "pop" tandanslı olacaktır. Dilerim Loud Like Love ve peşinden çıkardıkları extended play Life's What You Make It'deki ruh hali sürer. Placebo, yeteri kadar cayır cuyur gitarlı rock şarkıları yaptı. Bırakın da artık olgun ve mutsuz şarkıların önü açılsın. İhtiyacı olan var, olmayan var. Life's What You Make It'de öne çıkan bir cover vardı, Song #6. Son beş yılda dinlediğim en iyi "rakam"lı şarkı olabilir. Birisi şarkının sonu için Youtube'ta şöyle bir yorum yapmıştı, "işte bu yüzden seviyoruz Placebo'yu". Evet. Placebo demek bu şarkının son bir buçuk dakikası demek. Dingin, melankolik, atmosferik girizgahtan sonra kopan fırtına. Bu şarkı beni fena çarpıyor. Sizi bilmem; ama benim en sevdiğim Placebo şarkılarımın arasına girdi bile. Geceyarısından sonra bu şarkıyı o kadar çok dinledim, dinliyorum ki.. Pandemi sonrası dövmesini yaptıracağım.

"Her şey yolunda, geçti bitti.
Onlar sadece şaka yapıyorlardı.
Hadi eve dön, babacığa. Hadi, başını yasla.
Dünya tasaları bırak akıp gitsin.
Unutma, yarın olduğunda düne dönüp bakabileceğiz."

3) Sana yaz dönemini hatırlatan bir şarkı.
Bu soruya cevap olarak vereceğim o kadar çok fazla şarkı var ki... Beach House'tan bir tane seçeyim. Yaz dönemi geldikçe dreampop ve shoegaze dinleme oranım artıyor. Neden bilmiyorum. Yaz hüznü? Mümkündür.

"Kızla oğlan, dans ediyordu.
Boş pist, kesik kesik gölgeler
Bu gece bir yerdeki balo salonunda."

4) Gürültülü dinlenmesi gereken bir şarkı.
Hazır yeni albüm de yapmışlarken bu soruya eski bir Gojira şarkısıyla cevap verelim. Gojira dinlerken sizin bedenlerinizde de değişimler gözlemleniyor mu? Konser istiyoruz!