Clubhouse'taki Hayaletler

Super Bowl program arasında The Weeknd'in şovunu izlediniz mi? Çok sıkıcıydı. Üzgünüm. The Weeknd'i ne kadar sevsem de, bu defa çuvalladı. Hem de nasıl. Pandeminin gölgesinde bir gösteri hazırlamak kolay olmasa gerek ama madem kesenin ağzı açıldı bari özene bezene yapılsaydı. Bu şunu gösterdi, stadyumları coşturacak yıldızlar uzaklara kaldı. Rihanna, son stadyum yıldızı olabilir. Onu takip eden hiçbir pop yıldızında o ışık bulunmuyor. Çok iyi albüm kaydedebilirler. Çok iyi dans edebilirler. Ama bütün stadyumu yerinden kalıdırıp oynatmak zor şey. Madonna ne yaptı? Prince? Michael? Hepsi stadyumları salladı, geçti. Stadyumları inletecek kapasitede hiçbir pop yıldızı yetişmedi son 10 yılda. Kimi sayarsanız. Taylor Swift, Miley Cyrus, Justin Bieber, Ariana Grande... Ne demek istediğimi merak edenler göz atabilirler.

Bir Clubhouse'tur gidiyor. Nasıl bir uygulama, amacı ne ben anlayana kadar modası geçer. Anladığım şu, ses temelli bir uygulama ve elimizin altında olan yüz elli milyon baloncuk uygulamadan bir farkı yok. İç organlarımıza kadar her şeyimizi paylaştığımız bu sanal gerçeklik aleminden olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum. Ukalalık olsun diye değil, mantıklı bulmuyorum. İki sayfa fazladan okumak, bir film fazladan seyretmek, oralarda dolaşmaktan daha iyi. Kim ne yapsın beni? Zaten beni merak eden telefondan ulaşıyor. Sesli mesaj bırakabiliyorsun. Yeter.

Dedeliğim tuttu sanki. Ama gerçekten öyle. İnsanlar nasıl zaman ayırıyor hayret ediyorum. İşin garibi, bu insanlar değil miydi birkaç hafta önce "eyvah bilgilerim satılacak" diye Whatsapp uygulamalarını yakan? Bilgi güvenliğinin tek yolu var; akıllı telefon kullanmamak. Onun harici takla da atsanız nafile. Boy boy Instagram paylaşımları yap, Facebook gruplarında dolaş, tweet yağdır sonra "eyvah Whatsapp". O zaman da çevremdeki insanlara söylemiştim, silmeyin diye. Çünkü çözüm değil.

Birkaç yıl önce bir yerde tarih tartışması yapıyorduk. Ağzımdan tarihi bir kişiliğin adı çıktı. Sen misin söyleyen. Adam hortladı! Telefonu elime alıyorum, bütün reklamlar "hatıratları". Kitap mağazasına giriyorum onun hatıratları. Youtube'a giriyorum onun bilmemneleri. Adam her yerde! Suratını görmekten içim şişti. Nasıl oldu bu? Hepimiz biliyoruz. Cookiler vb.leri saolsun her şeyimizi topluyor. Sonra mantar gibi bitiveriyorlar. Telefon dinleme yapmasa nereden bilecek o kişiye dair konuştuğumu? İnternetim kapalıydı üstelik (şarjı bitmesin diye interneti sürekli açık tutmayan bir dedeyle karşı karşıyasınız). Hem şimdi Spotify da dinleme yapıp sizin ruh halinizi algoritmasıyla inceleyecek ve bunun ışığında öneriler getirecekmiş (ilk Spotify'ını silecek hanginiz?).

Şimdi de Hindistan musallat oluyor. Arkadaşla geçen akşam konuşurken bir defa ondan bahsettim. Şimdi ise şarıl şarıl Ganj akıyor telefonun önerilen haberler listesinde. Ben her şeye rağmen olduğu kadar direniyorum. Instagram'mış, Facebook'muş oymuş hepsi zaman kaybı. Whatsapp bir haberleşme portalı olmasa onu da kullanmam. Telefonumdaki uygulama sayısı bile evlere şenlik: bir. O da dil uygulaması ve herhangi izin istemiyor. Millet hayatında hiç kullanmayacağı binlerce kaynaksız uygulama kullanıyor, izinler dağıtıyor sağa sola. Sonra "ay Whatsapp". Whatsapp'a gelene kadar..

Telefon benim için sadece görüşme ve fotoğraf çekme işlevine sahip. Onun harici hiçbir özelliğiyle ilgilenmiyorum. O yüzden Apple'ım da yok. Dolayısıyla beni Clubhouse'a da davet edemezler. Ben kendi mutluluğumu, fikirlerimi sadece kendim ve yakın çevremle paylaşıyorum. Yetiyor.