Topla Topla Hop

Ay valla rezil olduk. Kaç defa bir yayınımı taslağa çevirmek zorunda kaldım. Sebebi şu. Ben normalde haftabaşı için yazıyı önceden hazırladım, kurdum. Otomatik bir şekilde yayınlanması gerekiyordu. Ama bu yeni arayüzde neler oluyorsa durmadan yazım zamanından önce yayına giriyor.  İki defa oldu bu. Muhtemelen artık yazıyı okumayan da kalmamıştır ama inat değil mi, pazartesi yayına sokacağım onu.

Geçenlerde de naftalin hakkında bir şeyler yazmıştım ama o yazıyı da bu defa ben sevmediğim için sildim. Olur da okumuş şanslı okuyuclar varsa neticeyi bildireyim, salondaki korkunç naftalin kokusu azalmış. Eve kötücül bir ruh dadansa bu kadar zor çıkmazdı herhalde. Kış kış cinler kış kış.

Dün tam geceyarısına doğru yaşlılık alametlerim belirdi. Yaşlıların yaşıtlarıyla bir araya gelip karaoke geceleri düzenlerken söyleyeceği Neil Diamond'ı dinlerken buldum kendimi. Sonra gittim the 5th Dimension dinledim biraz. "Let the sunshine innn" diye diye uyuyakalmışım. İçim geçmiş! Yahu bu isimleri dinlemem için önümde bir ömür olması gerekmiyor muydu, nereden çıktılar... Evde otura otura, konsersizlikten, müzik zevklerimiz iyice törpüleniyor. Muhtemelen gideceğim ilk konserde "aman o ne, çok gürültü var" diyerek eve döneceğim. Ondan korkuyorum.

FluTv'nin içeriklerine sardım. Normalde ben ne televizyon programlarına bakıyorum (zaten çalışan bir tv'um yok şuan), ne de Youtube'ta düzenli yayın hazırlayan kanallara takılıyorum. Film izleyerek veya kitap okuyarak geceyi geçiriyorum. Ama bu kanalın içerikleri ilginç. Muhtemelen zaten herkes biliyordur. Ben mağaramdan yeni çıkmışımdır. Geceleri yatağa girereken açıyorum. Epey ilginç konular oluyor. Bazı serileri beğenmesem de genel olarak seviyorum. Özellikle de Boş Modern Sohbetler, Fularsız Entellik ve Sanat Sohbetleri ilgimi çekiyor. Konukların hiçbirini de tanımıyorum. Yeni insanlar öğrenmiş olduk. Kanalın sahibine de katılıyorum, modernizm saflarını sıklaştıralım, postmodernizm hepimizi ve sanatı tehdit ediyor.

4 Non Blondes'un What's Up? şarkısı yıllar geçse de eskimiyor.

Morrissey, şirketi BMG'den şutlandı. Kariyerinin en kötü üç albümünü (kendisi ise tam aksini iddia ediyor nedense) o etiket altında çıkarmıştı. Low in High School, California Son ve I am Not a Dog On a Chain'i beynimiz unutmak istese de bu kovulma haberi biraz can sıkıcı. Elbette adam için üzülmedim. Fikirlerimi biliyorsunuz. Ama bu "cancel culture" denen şeyin sınırları belli mi? Şarkıcının iddiası, firma gelecek albümler için "diversity" yani çeşitlilik gözetecekmiş. Bekleyip göreceğiz. Korktuğum şey ise Morrissey gibilerin hak ettiklerini bulması değil; bu sosyal adalet aygıtlarının gücü. Yarın öbür gün bu gücün ifade özgürlüğünü yok etmeyeceğinin garantisi yok. Kim belirleyecek neyin politik olarak doğru veya yanlış olduğunu? Morrissey'in canı cehenneme.

Bu arada hazır konu müzikten açılmışken, bizim Elton John, doyurucu ve biraz da haddinden fazla kapsamlı bir toplama albüm yayınladı. Jewel Box ismindeki bu albüm, kariyerindeki B-Side şarkılara, demolara, farklı kayıtlara yer veriyor ve toplamda 60 şarkı barındırıyor (daha dinlemedim maalesef).

Toplama demişken, Bonnie Tyler da 50 şarkılık bir albüm çıkarmış, The Ultimate Collection. Toplaya toplaya bitiremediler.

Gorillaz albüm yapsa da dinlesek.