Rüya, Dizi, Anime Şeysi ve Müzik

Bu defa şarkıyı önden veriyorum.

Rüyamda turistlere bir müzenin girişini gösteriyordum. Nedense müzeye giden yollar çok karışıkmış ve yabancı misafirler de sürekli yanlış sokağa giriyormuş falan filan. Böyle matrak bir bilinçaltı ile yaşıyorum dostlar, ne yaparsınız.

Yerli dizi izlemeyeli asırlar oldu herhalde fakat Öğretmen dizisine takılıyorum son günlerde. Hem kadrosu iyi (Serhat Kılıç, İlker Kaleli, Şerif Erol ve Serkan Keskin var daha ne?) hem de fazla reklam verilmeden gösteriliyor. Evde sebzeleri yıkarken açıyorum, geceyarısına kadar eşlikçim oluyor her çarşamba. Bir Japon dizisinden uyarlamaymış. Aldığım his, fazla uzun soluklu bir proje olmayacağı (senaryoyu eğer sündüreceklerse o başka) ama ismi unutulmazlar arasında olacak. Bizim dakikalarca birbirinin yüzüne baka baka suratını eskittiği dizi anlayışından kısmen uzakta. Tabii iki buçuk saati doldurmak için o numaralardan da faydalanmak zorunda kaldığı oluyor ama bölümlerin çoğu "ilerliyor".

Sonra bir animeye başladım (uzun zamandır dizi izlemeyen biri için radikal bir karar!). Bungou Stray Dogs. Enteresan bir dizi. Hayatta kimsesi kalmamış, yetiştirme yurdundan da kovulmuş bir genç, yiyecek parası kalmadığı için sokaktan geçecek ilk kişinin cüzdanını çalmayı planlarlar. Fakat gördüğü ilk kişi, nehrin içinde boğulan bir adamdır. Onu kurtarırken cüzdanının olup olmadığını kontrol etmez. Suda çıkardığı kişi ünlü Japon edebiyatçı Osamu Dazai'dir (kendisi gerçek hayatında nehre atlayarak intihar etmişti eşi ile birlikte). Çocuk, hayatını kurtardığı (?) Osamu'nun yardım teklifini kabul eder ve yazarın çalıştığı dedektiflikli ajansına katılır. Dizi boyunca birçok geleneksel Japon yazar ve dünya yazarları konuk oyuncu olarak hayali bir şekilde yer alıyor. F.Scott Fitzgerald, Junichiro Tanizaki, Natsume Soseki, John Steinbeck, H.P.Lovecraft, Mark Twain, Edgar Allen Poe bunlardan bazıları.

Bunların dışında ne yapıyorum, hiçbir şey. Uyuyorum çoğunlukla. Kediyle sohbet ediyorum. Alışverişe çıkıyorum arada. Stok yapmadığım için... Normal zamandan daha az kitap okuduğumu farkettim. Herhalde bu kapanıklık hissi iyi gelmiyor hayalgücüme. Okuyamıyorum. İki film önerisi yapayım bari. İlki Dans La Brume. Geçen sene izlemiştim. Bugünlerde izlemelik tam. Paris'te bir felaket yaşanıyor ve insanlar sokağa maskesiz çıkamıyor. Zehirli bir sis çöküyor tüm şehre. Çocukları için fedakarlıklar yapan bir familyanın maceraları diyelim. Diğeri de aynı şehirde geçiyor; La Nuit A Dévoré Le Monde. Yüzlerce zombi film izlemişimdir ama bu film hatırlayacaklarım arasında olacak. Psikolojik izolasyon ve yalnızlığı çok güzel anlatmış. Denis Lavant da var. Mis.

Tam aşık olacaktım, salgın patladı. Bunu da yazdım bir kenara sevgili evren. Telefon üstünden yürütmeye çalışıyoruz, ama ne kadar da gider bu durum bilemiyorum. Hem evde oturmaktan kilo alma ihtimalim de var. Gerçek kozmik korku budur sayın Lovecraft. Sokak günlerimiz tekrar başladığında beğenilmezsem sorumlusu koronadır. Hippi bile olamadın sen.

Şu çocukları da bir izleyemedim.
Kendinize iyi bakın. Ev diskonuzda tek başınıza veya sevdiğinizle dansa devam.