Düşüş

Yazmak istiyorum. Fakat ne yazsam bilmiyorum.
Hep de böyle oluyor. Yazacak şey oluyor, yeterli şevk olmuyor, öylece kalıyor.
Hayatın kendisi bir çelişkiler bütünü değil mi zaten? Kurcalamıyorum.
İyisi mi serbest düşüş olsun.
Geçenlerde arkadaşlar ile buluştum. Lise tayfası. Saolsunlar beni de çağırırlar. Severler.
Bir masa dolusu erkek düşünün. Öyle. Ben okeye dönüyorum filan. Hayal etmesi zor.
Ne kalp çalabiliyorum ne de taş. Okeyde de yeniliyorum.
Günlerdir terlik arıyorum fellik fellik. Yok.
Koskoca başkentimizde renkli, figürlü terlik bulunamamakta.
Eskiden Simpsons terlikleri vardı mesela. Ne de güzellerdi.
Ben solgun, ölü renklerle bezenmiş o emekli terliklerinden giymek istemiyorum dostlar.
Ayaklarım üşümese hiç giymek istemezdim. Fakat komşu taşındı. Ayaklarım buz kesmekte.
Kadın terliklerinde de hayat yok. Üşenmedim baktım.
Ya beden bulamıyorsunuz ya da model. Tüylü terlikleri alamam, kedi var.
Yoksa karizmatik bulmadığımdan değil. Otuzlarında hala evlenmemiş birisini kim ne yapsın?
Beni seven terliğimle sevsin.
Kentpark'ta Japon menşeili ürünler satan bir dükkan açılmış. Nihayet gezdim.
Allah'ım tam üşengeçlere göre şeyler satılıyor. Banyo ürünlerinden aldım.
Son günlerde diş macunlarına verdiğim paranın haddi hesabı yok.
Yılsonu indirimleri var diye kullandığım markadan kucak dolusu aldım, sakladım bir kenarda.
Mandalorian'ı izlemek istiyorum hem. Star Wars'tan umudum kalmasa da, kim bilir.
Rogue One gibi bir babayiğit çıkar da kalbimi fetheder yine. Ne filmdi. Ağlamadık mı sonunda?
Kitap yeminimi hala tutamamaktayım. Alıyorum mütemadiyen. Okuyorum da,
Fakat bitmiyor. Bitmez de. Okuduğum, okumadığım kitaplar benden sonra ne olacak?
Bunu düşünüyorum son günlerde. Bağışlayacağım bir kütüphane bulmak lazım.
Şokopop'un dosyalarını izliyorum. Dizilere ayıracak zamanım yok.
Fakat konu "kavga, polemik, basitlik, skandal" olunca izletiyor.
Televizyonumun ses ayarlarında bir problem var. Zaten çok izlediğim de yok.
Ama arada geceleri Zuhal Topal seyrederken sesleri duyamamak üzüyor.
Kaynanalar birbirini yerken daha çok ses gelmeli (puanım üç).
Bir ara tamire götürürüm. Daha hoparlörü de götüremedim. Tembel Zihin. Terliksi Zihin.
Bütün paramı mutfak alışverişine gömüyorum. Durduramıyorum.
Çok bir şey aldığımı sanmayın. Fakat bir şekilde doksanların faks furyası gibi çıkıyor faturalar.
Böyle böyle.
Kedi maması, kuru bakliyat, sebze, meyve, kurutulmuş sebze, baharat, sabun. Bu yani.
Veganlıkla ilgili kafam çok karışık. Bir ara konuşabiliriz.
Omar Souleyman'ın Björk'e yaptığı düğün temalı Crystalline remixi geldi aklıma. Neydi ya o!
Yallah yallah.
Kar niye yağmıyor ya, bilen varsa hemen söylesin.
Şubat sonunda Ankara'da iki mühim konser var. İlki New Model Army (oha cidden).
Diğeri de yeni nesil şarkıcılarımızdan Lin Pesto. Maskeli olan.
Biraz dreampop biraz synthpop. Oh. Gevşer gideriz. Gelsenize?
Ben orada olacağım. Tanımadan, şans eseri, yan yana dans etmiş oluruz belki?
"Herkes herkesle dostmuş gibi..."
Ah Bıçakçı, ah Ankara. Ne geliyorsa başımıza sevmekten geliyor.