Yolda

Hasta hasta bana yazı yazdırdılar.

Ekşi Sözlük adlı platformda ilginç bir tartışma dönmekte. Konunun üst başlığı, "gezip tozmayı kutsallaştıran yeni nesil". Tahmin edeceğiniz üzere gençler yerden yere vurulmuş. Şu kadar ülke gezdim demek hava atmak içinmiş, kitap okumazlarmış, falan filan. Can sıkıcı bir başlık çünkü gençlerin her şeyine karışmaktan usanmayan bir kesim var. Öncelikle size ne ?

Kabul ediyorum, bir kesim var ki onlar gezmekten ziyade sadece orada varolup fotoğraf çekip hikaye atmak için para dökmekte. Instagram müptelaları. Müze gezmezler, sokaklarda kaybolmazlar, insanlarla ilişkiye girmezler. Varsa yoksa kare çekme derdindelerdir. Evet böyle insanlar var aramızda. Fakat yine de ne kadar eleştirmeliyiz ? Hiç yoktan iyi değil midir ? Bu kişiler diğer şehirlere veya ülkelere gitmeseler ne yapabilirler ? Kafelerden hikaye çıkarırlar. Bunun kendisine bir katkısı var mı, yok. En azından insan başka şehir veya ülke gördüğünde iyi kötü bir görüş sahibi olur. Ama eksik olur ama fazla.

Thy'nin hazırladığı bir video var. Ne yalan söyleyeyim çok hoşuma gidiyor (buradan izleyebilirsiniz). Yolda olmak insanın kendi sınırlarını tanıması demek. Vücudunu tanıması, ruhunu tanıması, nereye kadar ilerleyebileceğini görebilmesi. Çünkü yoldayken kontrol tamamen sizin elinizde değildir. Korumasızsınızdır. Ve her duruma göre bir refleks geliştirmek zorundasınızdır. İnsanlarla iletişim içinde bulunmalısınız, sıcağa veya soğuğa dayanmalısınız, yükseklere çıkıp yerin altlarında gezmelisiniz. Hep bir kendini sınama hali. Yolda olmak olgunlaştırır.

Bu dediklerim Instagram çocuklar için bile kısmen geçerlidir. İyi kötü onlar da yolda kendilerini tanırlar. Keşke gittikleri o yerin kültürünü, yemeğini, dilini, yaşam tarzını olabildiğinde öğrenmeye çalışsalar. Fakat yine de hiç yoktan iyidir. Bırakın gezsinler. Bırakın Doğu Ekspresi'ni keşfetsinler. Salda Gölü'nü, Bangkok'u, Prag'ı,... Gezgin değil turist bile olsanız size ucundan kıyısından bir şeyler katar. Herkesin kendileri gibi değişime kapalı yetişmelerini isteyenler olabilir. Dinlemeyin. Gidin ve gezin.

Ben şu kadar ülke gördüm bunları yaptım şunları ettim demeyeceğim. Kendi halimde elimden geldiğince gezmeye çabalıyorum. Ama Türkiye hudutları ama dışı. Ölene kadar da durum vaziyet elverdiği sürece gezmek isterim. Çünkü gezmekle okumak farklı şeyler. Şimdi ikisini karşılaştıranları da çok eleştiriyorum. Çünkü ikisi tamamen farklı şeyler. Hem okumalı hem gezmeli. Birisi diğerinin tamamlayıcısıdır. Yerine asla geçmez.

Yorumlar arasında biri çok hoşuma gitti, hemen paylaşayım.

Gene sinir olduğum bir takım insanlar var. Siz eğer yurtdışını geziyorsanız "yurdumuzu bitirdin de oralara mı geldi sıra" diyenler. Bakın, elma ile armut bir mi ? Değil. Bir Mardin daha var mı ? Yok. Ama bir Kahire daha da yok. Kyoto bir. Alaska bir. Her yer biricik. Keşke imkanımız olsa da hepsini görsek. Yurtiçini bitirmeden diğer ülkeleri gezmek neden ayıp olsun ? Hepsi görülmeye layık yerler. Ki hatrı sayılır şehir kasaba gördüm bu ülkede. Şimdi beni ilkokula döndürüp "gezsen Anadoluyuuu" dedirtmeyin. Bilakis Anadolu üstünde bulunmaktan dolayı gururlanıyorum. Tarih deseniz var. Yemek deseniz var. İnsanı çeşitli, iklimi zengin, denizleri var, daha ne olsun. Gidiyorsunuz ne ülkeler görüyorsunuz dikili taşı yok tarih adına. Ne Diyarbakır'ları var, ne Assos'ları. Dünyayı gezerken aksine ülkenizin zenginliklerini (ve fakirleriklerini) dışarıdan gözlemleyebiliyorsunuz.

Sonuç olarak gezmek tanımaktır. Kendini, ülkeni, öbür diyarları. Dünyaya bir kere geldiysek gezmeliyiz. Bu beden emanet edilmiş. Ait olduğu yere yollara vurun kendisini. Bütçenize ilgi alanınıza göre. Boşverin sosyal medyayı. Alın bir kamera, ufak bir çanta. Hepsi yeterli işte.