Hip-hop alemi içinde en sevdiğim şarkıcılardan ikisini (Nas ve Kanye'yi) aynı prodüksiyonda bir arada görmek keyif verici. Eminem, Kendrick Lamar, Drake, Jay-Z ve benzeri kalantorlara bir türlü ısınamadım. Hadi Eminem'i biraz ayırabiliriz, zira Relapse ve Recovery canavar gibi albümlerdi gerçekten. Kanye'ye olan hayranlığımı vaktiyle anlatmıştım. Nas'tan bahsetme fırsatım pek olmadı ama kendisini de çok severek dinlediğimi buradan belirtmeliyim. Bu ikisinin yanına Lil Wayne ve biraz da T.I.'dan koyabilirsiniz. Hip-hop dünyam bu isimlerden ibaret. The Beastie Boys efsanesini ayrı bir yerde saklıyorum. O bence klasman üstü.
Yazım için arama motorunda görsel ararken "nasır nasıl geçer" ve "nas suresi" gibi sonuçlara ulaştığımdan yüzümde acı bir tebessüm ile albüm yorumuma geçiyorum.
Yapımcılığını ve çoğu şarkıda geri vokalleri üstlenen Kanye'nin albüm üzerindeki etkisi çok bariz. İlk başta sevindirici gibi dursa bile ilerleyen dakikalarda insanda "bir dakika bu Nas albümü mü yoksa Kanye albümü mü" demenize neden oluyor. Hatta bu durum maalesef bir yerden sonra albüme çelme takıyor. Gene de yılın en derli toplu hip-hop kayıtlarından biri olduğunu değiştirmiyor.
Nas'ın yeteneğini gösteren yetkin bir giriş şarkısı Not For Radio ile başlıyoruz. "Bizden sanırım korkuyorlar" lafının durmadan tekrarlandığı şarkı, Amerika'daki ırkçılığa, siyasete, müzik piyasasının kokuşmuş yüzüne ve daha bir çok kirli meseleye değiniyor. Müthiş bir sample kullanılmış. Her ne kadar görkemli bir albüm olmasa da bu şarkının yıllar sonra bile dinleneceğine inanıyorum. Puff Daddy ve 070 Shake'in de vokalleri ile desteklediği bu şarkı kesinlikle yılın olaylarından biri.
Şarkı boyunca arka planda dönüp duran "cops shot the kid" nidaları bir süre sonra şarkıyı saykodelik bir noktaya taşısa da Cops, gerçek bir hip-hop şarkısı. MC Ricky D'den bir sample kullanılmış. Vaktiyle bir çok şarkıya konu olmuş Emmett Till cinayetine de ayaküstü değiniyor.
White Label'da MC Ricky D'nin etkisi bir kez daha rahatlıkla farkediliyor ama buna ek olarak eskilerden Crosy Stills Nash ve Young grubunun Prison Song'una da yer veriliyor. Şarkıyı vaktiyle Kanye West şöyle açıklamış: "bu albümde bulunan yedi şarkının yedisi de günahların bir temsilcisi. white label ise bir şeyi gereğinden fazla almak üzerine."
Güzel yemekler, güzel kadınlar, güzel zevkler şeklinde ilerleyen Bonjour aslında bir nevi şımarıklık marşı. Hiphop camiasında görülen bütün hödüklüklere şarkı içinde rastlamak mümkün. Lakin düzenlemesi hoşuma gitti. Yalan yok. Bu arada araya sıkıştırılan Michael Jackson - Thriller ve Beat It göndermesi çok yerinde. Nas unutmamış Michael'ı.
Çoğunlukla kısa şarkılardan oluşan albümün en uzun olanı Everyhting gerçekten etkileyici. Sözleri paylaşmak şarkıyı tanımlamak için en mantıklısı:
"Yaşayacak ve öğreneceksin
Diğerleri gibi olmadığını göreceksin çünkü
Herkes gibi düşünmeye kalkma sakın
Seveceksin ve öğreneceksin
Herkes gibi düşünmeye kalkma sakın
...
Siyahi çocuk, gözyaşı dökme
O gözlerde hayata dair ne çok şey var oysa."
Nakaratı tek başına götüren Kanye'yi fazlasıyla kırılgan görmek beni de şaşırttı. Albümün zirvesi.
Adam and Eve ve Simple Things şarkıları ise albümün zayıf halkaları.
Şuana kadar Billboard 200 listesinde 5 numaryı gören albüm çoğu eleştirmen tarafından vasat bulunsa da her Nas işinde olduğu gibi bana ulaşmayı ve de heyecanlandırmayı başardı. Kanye'nin varlığı albümü biraz geriye taşısa da Nas'ın yıllardır süren sessizliğini sessizce bozması iyi geldi.
Bunları Dinlemek Lazım: Not For Radio, Cops, Everything
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder