Hesse Özgürleştirir

Biliyorsunuz. Hermann Hesse ismi benim için çok önemli. Erken gençlik çağımda tanıdığım yazarlardan. Üniversite yıllarımda beni fevkalade etkilemiştir. Hala da kendisini okur, fikirlerinden etkilenirim. Bereket versin ki, hala okunmayı bekleyen kitapları var raflarımda. Tanrı, özgürlük, Zen, müzik, ölüm, yaşam ve ikililik üzerine çok güzel tespitleri var. Özellikle gençlerin okuması gerektiğine inanıyorum (Henry Miller'la beraber). Yıllar geçse de hala düşündürüyor. Bozkırkurdu, Siddhatha, Doğu Yolculuğu, Demian, Boncuk Oyunu, Çarklar Arasında,...

Geçen gün daha önce adını duymadığım bir kitabına rastladım. Klein ve Wagner. İncecik bir anlatı. Hesse damarımın kabardığı bir zamana denk geldiğini hissediyordum. Aldım. Pişman olmadım. Bir günde tamamladım ve tokatları yüzümde hissettim. Her sözcük beynime kazındı. Serseme döndüm.


Diğer kitaplarındaki gibi burada da zıtlıklar üstüne kurulmuş kurgu. Ölüm ve yaşam, haz ve ıstırap, toplum ve birey,.. Kitaba dair çok fazla detay vermek istemiyorum. Çok karanlık bir kitap.

Ama sonunda yine özgürleştiğinizi hissedeceksiniz. Hayatı olduğu gibi kabullenmeyi, sevilmekten ziyade bu hayatta önemli olan şeyin sevmek olduğunu, yegane kurtuluşun "boşluğa kendini bırakmakta" olduğunu öğreneceksiniz. Yine bir Hesse. Yine bir kurtuluş. Tüy gibi hafifleyeceksiniz; serin sularda boğulduktan sonra.

Ne yalan söyleyeyim bu kadar sarsıcı olabileceğini beklemiyordum. Öyle ki çoğu kült romanından bile daha fazla etkilendim bunu okurken. Sersemletti.

Mutluluk neydi peki ?