Konser, Ankara, Yağmur

Havalar değişken. Bir saat önce gökten durmadan dolu yağarken bir saat sonra güneş açabiliyor.

Ruh halimiz gibi.

Dün gece Ankara yine yağmurluydu. Sokakları boş. Tunalı ve civarında anlamsız bir boşluk olduğunu farkettim. Havalardan ? Parasızlıktan ? Cıvıltısı yoktu. Plaklara baktım. Kitaplara ise yüz vermedim. Evde yerim yok artık. Çorba içtim ısındım sonra. Arkadaşı telefondan aradım. Konuştuk. Dertleşmedik. Gülüştük. Angola üstüne uzun bir sohbete daldık. Yine hayallerden bahsettik. Gözümün tam ortasına su damlası girdi. Yarım saat kurulandım. Rüzgar pek etkilemedi.

Bülent Ortaçgil konseri vardı 6:45'te. Ankara özelinde yeni gözde mekanlarımdan biri. Hiç yemeklerinden tatmadım gerçi. Fakat konserler için ideal bir yer. Akustiği öbür mekanlara göre iyidir. Mekan yeryüzündedir. Sevmiyorum bodruma iner gibi merdivenlerden aşağı inmeyi. Fiyatları da normal sayılır. Anlayacağınız keyifli bir mekan. Hele de izlemek istediğim isimlerin peş peşe sahne alması benim gözümde mekanı ayrı bir yere taşıdı. Yasemin Mori cuma gecesi sahne alıyor ertesi gün de Ortaçgil. Vay be.

Senelerdir seyretmek istiyordum Ortaçgil'i fakat seyredemiyordum. Çünkü "damsız girilmez"ci mekanlarda çıkıyordu genelde. Her zaman da her konsere kadın arkadaşlarla gitmek mümkün oluyor. Denk gelmedi bir türlü. 10 senedir belki bekliyordum konseri. Yağmurlu bir Ankara gecesinde Ortaçgil ve Erkan Oğur'u izlemek güzel oldu.

Tam tahmin ettiğim gibiydi. Güzel şarkılar, Ortaçgil muhabbeti, güzel bir ses düzeni. Bazen böyle mekanlarda konser izlerken inanın sahnede söylenenlerin hiçbiri net anlaşılmıyor. Ortaçgil gibi sözlerin ön planda olduğu bir konserde ses düzeninin böyle tatmin edici oluşu sevindiriciydi. Tane tane anlaşıldı. Hem esprileri hem de sözleri. Çok sıcak bir ekip bence. Gitarda bizleri "kardeş"i olarak gören Ortaçgil, yanında mütevazi Erkan Oğur ve klavyede Baki Duyarlar.

Oldukça zengin bir şarkı listesi karşıladı bizleri. Klasiklerden Olmalı Mı Olmamalı Mı, Yağmur, Benimle Oynar Mısın ?, Sensiz Olmaz, gelen talep üzerine çalınan Şık Latife, bol alkış alan Değirmenler, konseri açan Oyuna Devam, yenilerden Denize Doğru, düzenlemesiyle dikkat çeken Bu İş Çok Zor Yonca (ah ah pek severim), "hafif meşrep bir şarkı" anonsuyla okuduğu Beni Kategorize Etme, Ortaçgil'in diskografisinde en sevdiği albüm olduğunu açıkladığı Gece Yalanları'ndan Rastlantı Yalanı, deniz şarkıları Bozburun ve Dalyan, en sevdiğim şarkılarından Deniz Kokusu, gözdem Çoktular Ama Hiç Yoktular, "popüler şarkılarımdan biri daha" dediği ve en sevdiğim Ortaçgil şarkısı olan Bu Su Hiç Durmaz, Beyazın Şarkısı ve konserde beni özellikle sözleriyle en çok vuran Kızıma Mektup söylenen şarkılarından yalnızca bazılarıydı. Konserin son şarkısıysa Aşk Nereye Kadar'dı.

Kediler, yine seyirci tarafından istenmesine rağmen okunmadı. Galiba Ortaçgil pek sevmiyor şarkısını. Sırada çalacağı şarkısını kastederek "Kediler bunun yanından geçemez" dedi. Benim beklentimse Pencere Önü Çiçeği'ydi tabi.

Sen Varsın ve Hiç Canım Yanmaz'ı dinlediğim için ayrıca mutluyum.

Grubunu yolladıktan sonra solo olarak elinde gitarıyla bizlere üç şarkı daha armağan etti. Kimseye Anlatamadım, Mavi Kuş ve Hiçbir Zaman. Bu güzel jesti de hiç unutmayız.