Zihnin Arka Sokakları

"Ve en sonunda göreceğin aşk, verdiğin aşka eşit olacaktır." - The Beatles (The End) 🎵🐝💕🌻🌍🐾

28 Kasım 2022 Pazartesi

Hep Beraberiz

 
Açıkçası bunu yazmak istemiyorum. Çünkü blog yazmak hayatımın son 13 yılının en doğru kararlarından biriydi. Birçokları bunu anlamayabilir. Ama benim hayatımın önemli bir parçasıydı. Geçmiş zaman gibi konuşmak istemiyorum. Hala öyle. Fakat artık görevini tamamladı. Bunu hala sabırla takip eden dostlar farketmiştir. Bir süredir sadece lafı dolandırıyorum. O eski günlerin ışıltısı yok. O şevk dolu konser yazıları gelmiyor. Yeni albümlerden bahsetmiyorum zaten. Bekledim. Geçer diye. Geçmedi. Çok denedim. Geceleri masa başına oturdum. Ekrana bakmakla yetindim.

Diyebilir bazıları "aman bu da dert mi".. Açıkçası üzülüyorum çünkü burada çok güzel zamanlar geçirdim. Bu blog bazı günler bana destek oldu. Zor zamanlarımı bile paylaştım tanımadığım insanlarla. Destek oldular. Bazılarıyla tanıştım. Bazılarıyla arkadaş oldum. Konserlere gittik. Gerçekten çok güzel zamanlar yaşadım sırf bu blog sayesinde. Hepsi bir yana dursun en yalnız olduğum anlarda bile yazdım. İyi hissettirdi.

Blogumun ilk zamanları sadece bir kişi takipteydi. Sonra iki oldu. Üç oldu. O ilk gelen takipçilerimin çoğu bugüne kadar okumayı sürdürdüler. O insanlar kendilerini biliyor. Onlara minnettarım. Hiç sayıya tıklanmalara bakmadım. Hep yazdım. Kaç kişinin okuduğuna bakmadan. Ara sıra aklıma esip blogu kapatmaya kalktığım zamanda bile onlar engel oldular. İyi ki de oldu. Sonra çok daha iyi yazılar yazdım. Çok daha fazla güzel insanla tanıştım. Düşünüyorum şimdi.

Yazmaya başladığımda David Bowie hayattaydı. Lou Reed, Prince, Little Richard, Charles Aznavour, hepsi yaşıyordu. Bugünse yoklar. Tina Turner emekli olmuş. Her şey nasıl değişmiş. Bu blogu müzik paylaşmak için açtım. Daha sonrasında psikolojik bir hal aldı. Yazmak bana iyi geldi. Hem müzik zevkimi bana yakın olanlarla paylaşıp karşılıklı yeni şeyler öğrendim hem de bir şekilde içimi döktüm. En dengesiz halimle sildiğim yazılarım oldu. Ama iyi geldi. Hiçbir şeyden pişman olmadım. Sildiğimden de yazdığımdan da. İşin ironik yanı şu Cher'den ve Elton John'dan daha önce müziği bıraktım.

Lafı uzatmak niyetim değil. Her şey ortada işte. Zaman değişti. Müzik değersizleşti. Artık kimse albüm satın almıyor. Stadyum konserleri 10 sene içinde yok olacak. Muhtemelen dünya turneleri de kısalacak. Ki öyle. Dünyanın birçok noktasına konserler ulaşamıyor. Bilet fiyatları de yeni bir uygulamaya gidiyor. Dinamik fiyatlandırma. Yani sabit fiyatlar olmayacak. Artık hiçbir sanatçı eski günlerdeki gibi yıllarca süren büyük çapta işler yapmıyor. Çünkü manası kalmadı. Açıkçası müziğe olan sevgimi de yitirdiğimi hissediyorum son zamanalarda. Ki bu beni üzüyor. Çünkü müzik demek yaşam demek. Ama yeni çıkan hiçbir şeyi takip etmek içimden gelmiyor. Sanki bir on yıl öncesine saplanıp kaldım. Radyo dinlemeyi bile bıraktım. Dolayısıyla bir podcast yayını da yapacağımı sanmıyorum. O ateş söndü maalesef. Twitter hesabımı ekleyebilirsiniz. Oradan ufak paylaşımlarım olacak.

Sadece müzik bitmedi aslında blog yazmak da bitti. Bir iki derken çok değerli takipçilerim ayrıldı. Hak veriyorum her birine. Çünkü bu blog dünyası genel olarak geçerliliğini yitirdi ve çok hızlı bir çağda yaşıyoruz. Uzun uzun kafa yorup bir şeyler yazmak deli işi oldu. Ki hala sürdüren yazarları o kadar sevgi ve minnetle takip ediyorum ki. Müthiş bir şey. Demem o ki bir şekilde yaşam oldu ve hepimiz değiştik. Artık blog yazmanın anlamı kalmadı. Bunu hala zevkle sayfamı okuyan takipçilerime özür dileyerek telafi etmek istiyorum. Gerçekten bu blogu sürdürmek isterdim. Fakat Nina Simone'un dediği gibi: "her şey değişmek zorunda".

Herkesin el ayak çekip geride buranın kalmasını istemiyorum. Bir şekilde hala birileri okurken onlarla vedalaşabilmek istiyorum. Ki yolculuğumuz devam edebilsin. Bu son yazım dostlar. Gerçekten harika bir yolculuktu. Herkese teşekkürler. Mail adresim yanda duruyor. Her zaman iletişime geçebilirsiniz. Farkettiniz sanırım. Yazıyı bitiremiyorum. Yine dolandırıyorum. Çünkü bitmesini hiç istemiyorum. Kimse okumasa bile yine de bir şeyler yazıp uzay boşluğuna gönderme fikri beni rahatlatıyordu. Neyse artık. Yapılması gerekeni yapma zamanı.. Blogspot burayı tamamen silene kadar elimi sürmeyeceğim. Bir anı olarak kalacak. Belki arada eski yazılarımı okur gülerim. Dile kolay. Yıllar var. Hem ben bana gelen hiçbir hediyeyi atamam ki. Bu sayfa benim için bir hediyeydi. Bu hediyeyi bana veren herkese teşekkür ederim. Her neredeyseniz. Her kimseniz. Evet şuan biraz üzüldüm ve yazıyı toparlayamıyorum. Ama üzülmeyeceğim. Ben sonlara ölümlere inanmam. Bitenin arkasından kutlama yapılır. Yas tutulmaz. Güzel zamanlar yad edilir. Çünkü her şeyin bir sonu var. Umarım burayı okuyan herkes güzel anılarla ayrılıyordur. Ben çok güzel bir zaman geçirdim. Her şeye rağmen hippi ruhunu koruyan kedileri seven kendi halinde bir müziksever vardı. Altmışların yetmişlerin ve seksenlerin şarkılarını severdi. Her zaman söylediğim gibi iyi bir hafta geçirmeniz dileğiyle sevgiler :)

"Hayata iki tarafından da baktım
Yukarıdan ve aşağıdan
Ve hala her nasılsa
Hayatın yanılgılarıydı
Benim hatırladığım.
Hayata dair pek bir şey bilmiyorum."

31 yorum:

  1. şöyle yanlış bir algı var sadece blogspot kullananlar blogger değil ve birkaç kişi yazmayı bırakınca blog yazmak bitti değil sadece onlar bıraktı bloglar artmaya devam ediyor :) kimi yazar da geri döndü bir başka yanlış algı da blog yazarları 20, 30 kişiden ibaret değil :I mesela gruplaşan insanlar var bunlar tüm blog yazarlarının t'si bile değil sadece bir grup, maalesef biten şey müzik sadece burada :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Müzik bitmese aslında devam edebilirdim ama artık yazmaya değer bir şey bulamıyorum. Sadece eski gruplardan veya şarkıcılardan bahsetmek de bir yerden sonra kendini tekrarlamak gibi hissettiriyor insana. Hoş hala o sanatçıları dinliyorum :) Podcast işini çok isterdim ama Apple'da yapsam dinleyicilerin accountu olmalı. Spotify içlerinde en makulu fakat onu da bildiğiniz gibi boykot ediyorum kendimle çelişirim.

      Sil
  2. Ne diyelim, karar senin. Güzel paylaşımlar yaptık Zihin Kardeş, seni özleyeceğiz. Biz dinozorlar da blogspot şutlayana kadar devam edeceğiz galiba ama belli olmaz, hayat bu ne getirir. Her şeyin gönlünce olması dileğiyle güle güle diyorum. Twitter hesabını ekleyeceğim, benimki Leylakistan. Sevgiyle kal...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fırsat buldukça sizlerin bloglarını takip edeceğim :) Gerçekten yaptığınız işi takdir ediyorum. İmreniyor da olabilirim belki :)) Yaratıcılığınız ve üreticilğiniz hiç bitmesin. Kendinize çok iyi bakın.

      Sil
  3. Bitirmek daha büyük marifet :) Yolun açık olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En büyük korkum blog dünyasında çok gördüğüm terk edilmiş bloglara dönüşmekti. Selamsız sabahsız çekip gidilmiş sayfalardan bahsediyorum. Zamanın durduğu blogları sevmiyorum. O yüzden bir açıklama ve gerekçeyle tamamlamak istedim :) Hem belki başka bir platformda ileride tekrardan beraber olabiliriz. Araştırma safhasındayım.

      Çok teşekkür ederim!

      Sil
  4. Üzüldüm ama haklısın bazı konularda artık her şey değersizleşti odalarımıza poster astığımız günler yok artık. İyi bakın kendinize sağlıklı güzel günler dilerim. Hülya

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Söz verdiğim konser yazılarını yazmadan gitmek kendimi biraz kötü hissettiriyor ama aylar geçtikten sonra yayınlamanın da bir manası kalmadı. Müziğe dair o ışığın giderek solgunlaşması çok üzücü. Dediğiniz gibi ne posterler kaldı geriye ne satın aldığımız albümler. İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Dilerim en güzel günler takipçilerimin de olsun :)

      Sil
  5. Canım Zihin... Öncelikle... Kaç gündür aklımdasın. Yazacağım sana ama "uzun olur şimdi, vakitli zamanımda yazayım" diye diye ertelendi:) Fakat gelecek.
    Açıkçası şaşırdım. Son blog yazısı olmasına değil de müziğe hevesin kalmamasına şaşırdım. Olabilir tabii, her şey olabilir. Vardın bir bildiğin. Ne karar verirsen ver, blog dostların olarak seninleyiz:) Seni seviyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Blogu bırakıyorum ama mail ile haberleşmeye devam :) Ben de geçenlerde yazacaktım fakat yoğunluktan masa başına oturamadım.

      Açıkçası beni de şaşırttı. Bunun farkındaydım ama kondurmuyordum. Dönemseldir diyordum. Fakat eskisi kadar yeni müziğe karşı bir ilgimin kalmadığını farkettim. Elbette konserlere hala gidiyorum :) Günümün büyük kısmında ağır şekilde müzik dinliyorum. Ama bir şeyler farklı. Bilmiyorum da ne o :)) Yaşlandım mı.. Değiştim mi?

      İsim verip de birilerini unutup gücendirmek istemiyorum ama en uzun soluklu takipçilerimden birisiniz ve onlar arasında her daim yeriniz ayrı. Tatsız zamanlar geçirdiğimde bana destek olan o birkaç komşumun yeri ayrı. O yüzden ayrıca minnettarım.

      Dilerim herkes için en iyisi olur :) Herkese selamlar! Güzel haberler duymak dileğiyle.

      Sil
  6. üzüldüm ama anlayabiliyorum. iletişelim.

    YanıtlaSil
  7. Üzülmedim dersem yalan söylemiş olurum. Sevdiğimiz şeylerden, yerlerden kopmak zor oluyor. Ama buradaki sorun Blogspot'u aşacak derecede büyükmüş aslında. Yine de ne mutlu ki blog hayatınızı çok güzel bir vedayla, kendi isteğinizle bitirdiniz. Bencilce bir his belki ama burayı silmeyecek olmanıza çok sevindim. İletişimi de kapatmamışsınız, kendime Twitter hesabı açınca mutlaka takibe alacağım :)

    Umarım bir gün başka yerlerde de olsa devam ettiğinizi görebiliriz. Burada yerinizin dolmayacağı ve sizi özleyeceğimiz kesin. Mutluluklar diliyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sandığımdan daha zor oldu yazıyı yazmak :) Hiç beklemiyordum.

      Twitter'ı aslında bir ara geçiş dönemi olarak açtım. Daha iyi ve hepimize uyacak bir platforma geçene kadar iletişmde kalabilelim :) Mail adresim yine kullanımda. Fikir önerileriniz her türlü iletişime geçebilirsiniz. Bu sayfa eğer bir gün tamamen silinecekse o gün ben de çok üzüleceğim. Zira yazmasam bile ara ara girip eski yazılarıma bakarım. Dolayısıyla umarım burada kalır :)) Blogspota seslenelim :)

      İyi dilekleriniz için teşekkürler umarım hepimiz için daha mutlu ve üretken bir yarın olur. Sevgiyle kalın.

      Sil
  8. Sevgili Vulnicure'ın yazısını sabah okuduğumda çöktüm. Dedim, Eyvahhh! Bir an yazıları falan kaldırdın bloğu sildin sandım. Çoğumuz birbirimizi fiziken tanımayız ama bir insanın güzel insan olduğunu anlarız, sonra tanırız. Bu alemin en hoş tarafı bence bu, sağlam dostuklar kurabilmek ve bir imecede keyifle buluşmak. Boşluğu fena halde hissedilecek biri olduğunun altını çizmek gerek ki geç keşfedenlerden biriyim. Ama bir insanı kısacık bir cümlesinden bile tanımak konusunda uzmanım:) Kararına saygım sonsuz, ama hani, arada bir, hatta kırk yılda bir de olsa, bir kırıntı bırak şuraya razıyım:) Çünü ben blog dışında hiç bir sosyal medya unsurunda yokum:) Dedim ya önceki yorumumda; burada doğdum burada ölceğim:) Sevdik seni yani... Ötesi, "Sen mutlu ol yeter" (Rock versiyonu:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O kadar güzel anlatmışsınız ki diyecek bir şey bulamadım :) Güzel sözleriniz için de ayrıca teşekkürler. Hisler karşılıklı. Zaten sırf bu yüzden önden bir yazıyla vedalaştım. Bırakıp gitmedim. Bu kadarını yapmam gerekiyordu dostlar nezdinde :)) Sizler devam ettiğiniz sürece takipte olacağım. En azından birilerinin bu işi en iyi şekilde yaptığını görmek sevindirici :) Sevgiler.

      Sil
  9. Burası benim için her zaman değerli. ❤️
    Hep beraberiz.

    YanıtlaSil
  10. Yeni çıkanlara yetişmek ne mümkün. Bir de bizim dönemin müziklerini yaş gereği mi desem bilmiyorum şimdikilerle kıyaslayamıyorum. Hatta zevk de almıyorum. Tercihim hep bildiklerim. Yazmama nedenini açıklayıp gitmen çok önemli bizler için. Çünkü uzun zaman yazmayan blogları farkedince çok merak ediyordum. Yine de keşke hiç bitirmeseydiniz, yeni tanıtımlar yapılmazdı belki ama anlatım dilini çok sevdiğimden farklı şeylerden bahsederek devam edebllirdin. Belki geri dönersin diye yine de umut barındıracağım..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler :) Bundan sonra daha yoğun bir okuyucu olacağım. Böylelikle iletişimi koparmamış oluruz. Görüşmek dileğiyle.

      Sil
  11. Hayır eminim yorum bıraktığıma hatta cevabını kontrol için geldiğim an, şu an, şaşırdım, yazmamışım.. Müzik konusunda ukalalık yapmayacağım, ben yaşlandığım için müziğin kötüleştiğini düşünüyorum, çünkü kulak bir yaştan sonra alıştığını arıyor ve sanatın her dalı gibi müzik de dinamik.. Yani bence ben anlamıyorum.. Fakat blog konusunda benzer düşünüyorum, sadece şimdilik cesaretim yok, yazmazsa çatlayanlardan olduğumu sezdiğim için :) Ben twitter kullanmıyorum, instagrama da girdim ama sarmadı, ayda bir aklıma gelince kullanıyorum (sen var mısın bilmiyorum ki) e ne olacak şimdi, yazmayınca yok mu olacaksın :,( Korkuttu bu beni.....
    Ama yolun hep açık olsun, kim bilir belki başka mecralarda karşılaşırız! Çooook sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir önceki yazıma bırakmıştınız :) Açıkçası yazmayı bırakrısanız benim de en çok özleyeceğim bloglardan biri olacağınız kesin.. Blog nedir nasıl kullanılır dendiğinde aklıma gelen ilk komşularımdan birisiniz. Ve farklı ülke deneyimlerinden ucundan köşesinden haberdar olmak güzel oluyor. Tamamen yok olmamak için Twitter açtım. Yoksa sosyal medyaya mesafeliyim. Özel hayatımda da pek aktif değilim. En mantıklı geçici yol bu geldi.

      Kendinize çok iyi bakın ^_^

      Sil
    2. Sen de sevgili zihnin arka sokakları! Yolun açık olsun!

      Sil
  12. Aslında sizi anlıyorum. Müzikten çok anlamam ama sizi yıllardır sessizce takip etmemi sağlayan şeylerden biri de o yazılarınızdaki coşkuydu. Bazen hakkında hiçbirşey bilmediğim gruplar ve sanatçılar hakkındaki yazılarınızı anlatış tarzınızdı beni blogunuza çeken, müzik bitti diyorsanız okey. Ama belki de artık başka şeyler paylaşmanın zamanı gelmiştir. Bunu yine de bir düşünün bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu güzel yorumları okumak iyi hissettirdi :) Bunca yıl bir şekilde amacına ulaşmış gibi hissediyorum. Bir nebze farklı müzikleri grupları tanıtabildiysem ne mutlu :))

      Sil
  13. Belli bir konu etrafinda derinlemesine yazilarla, kisisel izlenimlerle yorumlarla farkli , cok samimi bir blogdu sizinki.O yuzden tekrara dusmek istememenizi anliyorum.Yeniden sarj oldugunuzda bu ya da baska bir alanda yeniden gormek okumak isteriz yazilarinizi.Sevgiyle kalin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel yorumunuz için çok teşekkürler :) Kendinize iyi bakın.

      Sil
  14. Bir yerlere gittiğini farkettim ama tamamen gidebileceğin aklımın ucundan bile geçmezdi . Kaç yıldır tanıyorum seni on mu on beş mi ilk blogunu okuduğum zamanı hatırlıyorum bana bilmediğim bir kapıyı açmamı sağlamıştı. Müziği her zaman sevdim ama senin blogunu okumaya başlamamla hayatıma hayatım boyunca yoldaşlık edecek bir güzellik bulmuştum ; müziği ..
    Yeri geldi bilmediğim sanatçıları öğrendim sayende yeri geldi yeni müzik türlerini ama her seferinde şu blogtan yeni bir şeyler öğrenmeden ayrıldığım olmadı . O yüzden bu kararına saygı duymakla birlikte oldukça üzüldüğümü söylemeden geçemeyeceğim umarım bir önceki yazında bahsettiğin podcast olayını hayatını geçirirsin.Yıllar önceki sohbetlerimizi , senin bütün bu blogta yazdığın yazıları düşündüğümüzde podcast yayıncısı olabilecek kesinlikle birikimin olduğuna düşünüyorum böylece biz okuyucularına yeni ufuklar açmaya devam eder ve bizi mutlu edersin . Sadece müzik olmak zorunda da değil ki eminim müziğe ilgim azaldı dediğin halin bile biz müzikseverler için oldukça yoğun bir ilgi sayılacaktır . :)
    Twitter'ı yeniden açman çok iyi olmuş takipte kalmak kesinlikle gerekiyor sen bilmesen de bilgiye aç ruhum için bu blogunun yeri hep ayrıydı ve de hep öyle olacak , sevgiyle ve müzikle kal .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne yalan söyleyeyim blogu kapatırken "acaba ne diyecek" diye düşündüğüm birkaç takipçimden biriydin. Beraber uzun bir müzik yolculuğu geçirdik. Müzik yoldaşlığı ettik desek yeridir :) O yüzden sana da özel bir teşekkür borcum var! Bugüne kadar geldiysek emin ol senin gibi takipçiler sayesindeydi. Çünkü maymun iştahlı biriyimi ve zora gelemiyorum :)

      Ara ara burayı özlemiyor değilim. Yalan yok :)) Bazen durup "yahu şunu bir yazsam mı" diyorum. Ama olmuyor. O büyü kaçmış bir kere. Sevgiler Mariposa. Her GYBE dinleyişimde istemsizce kulaklarını çınlatıyorum.

      Sil
  15. Merhaba Zihin,
    Yorum yazmakta geç kalmışım çünkü ben de blog okumayı unutuyorum artık. Benim blog maceram 2013'te başlamıştı ve senin kadar zarif bir kapanış yapmamıştım. 2017'de ortadan kaybolup tam bir yıl sonra bir veda yazısı yayınlamış ve doğal olarak eski takipçilerimden hiçbiri görmeyince blogu komple kapatmıştım. Okur olarak buralarda kalmaya devam ettim ama herkes birer birer yok olup gitti. Benim takip ettiklerimden en uzun dayanan burası. Bu kadar uzun süre devam ettiğin için teşekkür ve tebrik ederim.
    Maalesef pek yorum bırakmazdım ama her yazını er geç okurdum. Müzik zevkimin oluşmasında çok büyük bir katkın oldu. Çok sevdiğim pek çok sanatçıyı burada keşfettim. Ailemin müzikle pek arası olmadığı için eskilerin ikonlarını senden öğrendim, yani bir bakıma müzik babam sayılırsın :)
    Blogspot'tan bile az baktığım halde Twitter'dan istek gönderdim. Bir yerlerde yeniden ortaya çıkarsan haberim olsun diye. Umarım kendi kendine bir deftere bile olsa yazmaya devam edersin, ben öyle yapmıştım.
    Hep mutlu ol ve iyi yolculuklar <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Doğa Aydın,

      Güzel sözleriniz için çok teşekkürler. Bir kez daha blogum amacına ulaşmış dedim :) 1 kişinin bile müzik yolculuğunda yeni şeyler keşfetmesine vesile olmuşsam ne mutlu! Bugünlerde aslında bu çok daha önem kazanıyor sanki. Eskiden müzik dergileri vardı. Televizyon kanalları. Sonrasında bloglar. Bugün ise hiçbiri kalmadı. Streaming platformlarında yeni çıkanlarda ne varsa onları dinliyoruz. "Bir de şuna göz at istersen" diyenimiz yok.

      Twitter'ı tamamen geçiş dönemi için açtım. Benim de aram yok :)

      Tekrardan teşekkür ederim.
      Dilerim hepimizin hayatları ve müzik yolculuğu güzelliklerle dolu olur.

      Sil