Çiçekleri, Kazakları, Aşkları ve Gözyaşları

İnceliklerin grubu diye bahsedilir The Smiths'ten. Sözleri her daim hüzün ve trajedi doludur. Ama bir o kadar da naiftir. Ne kadar karamsar olsa da, neşeli melodileriyle insanı uçurumlardan kurtarır. Seksenli yılların fenomenidir The Smiths; konserlerine ellerinde çiçekleri, yanlarında ise aşklarıyla, üzerlerinde desenli kazaklarıyla çocuklar gelir. Indie sahnesinin en benzersiz kitlelerinden birine sahiptir anlayacağınız. Gözyaşları, neşe birbiri içine girer konserlerinde. Daha on yılını bile dolduramadan dağılan bu grup nasıl olabiliyor da bu kadar sarsıcı bir miras bırakabiliyor geride ? Morrissey'in ince sözleri, Marr'ın yürek dağlayan melodileriyle bu kadar uyumlu olmayı nasıl başarıyor anlamıyorum. Nice yıllar bıraktık, sayısız yaşanmışlıklar; fakat şarkıları peşimizde hala.

Bugün birden bire radyoda How Soon Is Now çalsa, hangimiz kimyasına hakim olabilir ki? Ya da Still Ill, This Charming Man, Panic ve There Is A Light That Never Goes Out'u ezberden söylemeye başlamaz mıyız ? Yalvarmaz mıyız Please, Please, Please Let Me Get What I Want ile ebediyete ? Her zaman bambaşkadır The Smiths, dünyadaki müzik gruplarından her daim bir adım ileride durur. Çünkü bu kadar kısa zamanda bu kadar etkileyici şarkılar çıkarmayı nice rock efsanelerinin veya pop efsanelerinin başardığı görülmüş değildir. Dört albümlerinin hepsi de başucumuzda kuruludur. Sevgiler değişir, insanlar değişir ama Morrissey değişmez. The Smiths değişmez, o kazakları içerisinde dört oğlan çocuğu bizlerin dertlerini paylaşmak için nöbettedir. Ne yaşamış olduğunuzun önemi yoktur. Ben de pazar sabahında onları dinleyelim istedim. Dillere marş olan parçalarının aksine, kısmen bilinmeyen şarkılarını. Malum, kazak havası yaklaşıyor.